schizoids.pl

Bo myślałam, ze sobie poradzę sama. Zawsze sobie radziłam. Mam też wsparcie koleżanki psychologa. Wymówką oczywiście zawsze jest czas, ale może czas najwyższy

Jeśli nadal Ci nie przeszło, to moim zdaniem nie ma co szukać wymówek. Terapia to nie wstyd przecież.

Wstyd nie, bardziej boje się, ze trafię do kogoś kto jest mniej doświadczony niż ja i wywalę tylko pieniądze w błoto. Nie to, żebym była mega eskpertem, który wszystko wie lepiej, ale dużo już przepracowałam. Wielu rzeczy jestem świadoma. Nie wiem co oprócz wygadania mogłoby się wydarzyć. Depresji raczej nie mam wiec leków mi nie trzeba.

W sumie znaleźć kogoś kto coś potrafi i naprawdę dotrze do sedna wcale nie jest łatwo. Ja np nie znalazłam A próbowałaś świadomej medytacji z focusem na ciało?

Próbowałam. Nie do końca w to jeszcze wchodzę choć chwilowo się wyciszam. Kilka razy nawet miałam wrażenie, ze po medytacji spotykały mnie pozytywne rzeczy tak jakbym zaczynała może pozytywniej wpływać na otoczenie.

Zabrzmię jak hipokryta, bo sam oszczędzam na sobie, ale Inna, nawet jak wywalisz tę kasę w błoto, to wydasz na siebie. A kasa wydana na siebie nie jest kasą wywaloną w błoto. Ale ten świat przewrotny, żebym to ja Cię namawiał do spróbowania czegoś? Spróbuj, poza kasą nic nie stracisz, a po kilku wizytach możesz się przecież wycofać.

redroom pisze: ↑

wt sty 28, 2020 9:16 pm

Zabrzmię jak hipokryta, bo sam oszczędzam na sobie, ale Inna, nawet jak wywalisz tę kasę w błoto, to wydasz na siebie. A kasa wydana na siebie nie jest kasą wywaloną w błoto. Ale ten świat przewrotny, żebym to ja Cię namawiał do spróbowania czegoś? Spróbuj, poza kasą nic nie stracisz, a po kilku wizytach możesz się przecież wycofać.

To prawdo - warto próbować; niekiedy trwa to długo.

Ale ten świat przewrotny, żebym to ja Cię namawiał do spróbowania czegoś? Spróbuj, poza kasą nic nie stracisz, a po kilku wizytach możesz się przecież wycofać.

No teraz żeś mi wjechał na ambicje. Chyba nie mam wyjścia, bo sama wyjdę na hipokrytkę w małym mieście ciężko o dobrego specjalistę ale popytam. Może kumpela poleci mi jakieś spisy polecanych psychologów.

Miałam dziś niezłą lekcje pokory. Pod moim oknem w wypadku zginęła dziewczynka ze szkoły i w wieku mojej córki. Uświadomiłam sobie jak ja mam dobrze, ze tragedia nie dotyczy mnie, ze to nie ja leżę w tym szpitalu. Wyobraziłam siebie jak potworny ból musi czuć ta matka, której drugie dziecko poszkodowane w tym samym wypadku walczy o życie. Jak my nie doceniamy tego co mamy i jak takie momenty dają cholernie do myślenia

Codziennie ktoś ginie w wypadkach, wojnach, umiera z głodu ale rzadko to się dzieje blisko nas.

Myślę dziś o smutku że gdy nadchodzi brak osoby która się nim przejmie jest koszmarem. Że nie dziwię się że ludzie go tak bardzo nie chcą czuć i nie dziwię sie że sama tak mozolnie do niego idę i że mierząc się dziś z nim usłyszałam w głowie zdania których nigdy nie słyszałam kiedy potrzebowałam i dziś poczułam jak strasznie mi ich brakowało.
Taki nostalgiczny dzień.

"Wiem ze masz przed sobą wielkie marzenia, ale doceń to jak daleko już zaszedles. Pamiętaj ze były dni gdy marzyłeś o tym co masz teraz". Ktoś Tam.

Jak chcę to mogę używać sarkazm cały dzień .

Że zaniedbałem moc przyjemności.

redroom pisze: ↑

pt lut 21, 2020 6:08 pm

Że zaniedbałem moc przyjemności.

Lepiej grzeszyć i żałować niż żałować, ze się nie zgrzeszyło, wiec do dzieła

Inna, nie jestem religijny, więc nie uznaję czegoś takiego jak grzech. Powiedziałbym, że to raczej kwestia głupoty, bo odmawianie sobie przyjemności dla samego odmawiania nie jest zbyt rozsądne. Wracam po prostu do punktu wyjścia sprzed lat, czyli mądrego egoizmu i kieruję się bardziej w stronę narcyzmu niż schizoidalności.