schizoids.pl

observer pisze: ↑

pt sie 04, 2023 10:34 am

Tylko jak wobec tego tłumaczyć wtedy podejście do życia nihilistów hedonistów

Nie wiem, mi hedonistyczny nihilizm kojarzy się z przewlekłym samobójstwem z dość nieapetyczną końcówką, np. ze strzykawką na dworcu we własnych wydzielinach.

Bo jeśli to dobrze rozumiem:
nihilizm - nic nie ma znaczenia
hedonizm - liczy się przyjemność

Więc skoro nic się nie liczy prócz przyjemności, to jedyną drogą jest szukanie przyjemności za wszelką cenę? A ponieważ przyjemność to po prostu pobudzanie układu nagrody w mózgu, to najbardziej efektywne są różne sztuczne sposoby.
No i im bardziej efektywne tym bardziej uzależniające i niszczące.

Mówię o tym jako o takiej ciekawostce, bo na przykład na reddicie na kanale nihilistów wręcz często atakuje się depresyjnych nihilistów i ludzie tam twierdzą, że są szczęśliwymi i zadowolonymi z życia nihilistami.

To ludzie już potrafią walczyć pomiędzy sobą ze względu na to kto jakie emocje odczuwa ?

Nie jest to pytanie do mnie, tylko do osób, które określają się jako szczęśliwi/optymistyczni nihiliści. Nie twierdzą oni, że nic nie ma znaczenia, tylko że życie jest pozbawione jakiegoś konkretnego, odgórnego sensu. A skoro tak jest, to można poświęcić je na przyjemności. Raczej nie sądzę, że chodzi im o narkotyki, a po prostu o aktywne życie (nie cierpią na anhedonię). Tyle ich zdanie, ja tylko to przekazuję, bo przypomniało mi się, jak to czytałem.

I niestety masz rację, na tym kanale nihilistów ciągle odbywają się walki "kto jest prawdziwym nihilistą", co jest śmieszne i straszne zarazem. Depresyjni nihiliści mają tam łatkę edgy nastolatków (zarzuca im się, że mylą depresję z nihilizmem). Z kolei ci "depresyjni nihiliści" zarzucają "optymistycznym nihilistom", że oni są raczej egzystencjalistami lub absurdystami. Ogólnie dość dziwne i wymieszane środowisko. Ale to w sumie nie moja sprawa, nie udzielam się tam zbytnio, tylko czasem czytam niektóre tematy z ciekawości.

To może nie mówią prawdy, że nic nie ma dla nich sensu ani celu - i mają taki jeden ogólnoludzki sens - dobieranie się w stada i napieprzanie z innymi ?

Może tak być, ludzie uwielbiają walczyć i okazywać swoją wyższość stada nad stadem. Zresztą nihilizm to jest bardzo szerokie pojęcie i jest kilka rodzajów nihilizmów, ale skrótowo zwykle myśli się o egzystencjalnym, a ten wg Wikipedii "głosi brak celu, sensu, znaczenia i wartości życia". W tym sensie jestem w stanie zrozumieć ich podejście, że "skoro życie nie ma celu, to jestem tu po to by się bawić". Oczywiście najpierw trzeba być zdolnym do odczuwania przyjemności, stąd też osobiście akurat mój nihilizm może być tylko depresyjny.

observer pisze: ↑

pt sie 04, 2023 10:43 pm

"skoro życie nie ma celu, to jestem tu po to by się bawić".

Znam kogoś o takim podejściu (ale kto akurat w żaden sposób tego nie nazywa i nie bawi się w żadne ideologie), i jest to dla mnie bardzo przykre

ale skrótowo zwykle myśli się o egzystencjalnym

viewtopic.php?f=8&t=146

A skoro tak jest, to można poświęcić je na przyjemności. Raczej nie sądzę, że chodzi im o narkotyki, a po prostu o aktywne życie (nie cierpią na anhedonię). Tyle ich zdanie, ja tylko to przekazuję, bo przypomniało mi się, jak to czytałem.

Nie, ja w to nie wierzę, że można nie widzieć w niczym wartości i jednocześnie dążyć do czegoś (co nie ma wartości). Jeśli ktoś aktywnie życje, np. uprawia sport, to w tym sporcie musi widziec jakąś wartość, inaczej by nie wstał z łóżka.

Tu jest właśnie pewna kontrowersja. Hedonistyczni nihiliści twierdzą, że życie i całe istnienie nie ma obiektywnych sensu i wartości, ale można samemu nadać tę subiektywną wartość na przykład poprzez sport sprawiający przyjemność. Na co depresyjni nihiliści odpowiadają, że skoro jesteście w stanie nadać swojemu życiu jakąkolwiek subiektywną wartość, to nie jesteście nihilistami, tylko egzystencjonalistami. Ciężki temat i obie strony strasznie potem lawirują w dyskusjach, brnąc w trudne definicje. Mnie się w to nie chce bawić, tylko czasem czytam.

umarlazkotami pisze: ↑

pn lut 19, 2018 4:00 pm

Stanisław Barańczak

Jeżeli porcelana to wyłącznie taka


Jeżeli porcelana to wyłącznie taka
Której nie żal pod butem tragarza lub gąsienicą czołgu,
Jeżeli fotel, to niezbyt wygodny, tak aby
Nie było przykro podnieść się i odejść;
Jeżeli odzież, to tyle, ile można unieść w walizce,
Jeżeli książki, to te, które można unieść w pamięci,
Jeżeli plany, to takie, by można o nich zapomnieć
gdy nadejdzie czas następnej przeprowadzki
na inna ulicę, kontynent, etap dziejowy
lub świat

Kto ci powiedział, że wolno się przyzwyczajać?
Kto ci powiedział, że cokolwiek jest na zawsze?
Czy nikt ci nie powiedział, że nie będziesz nigdy
w świecie
czuł się jak u siebie w domu?

Rozmyślanie o tym, że wszystko jest jedynie tymczasowe, potrafi być zarówno dobijające, jak i wyzwalające.