schizoids.pl

Ech, do tej pory czuję zażenowanie.

W pracy zaczepiłam wzrokiem pewnego mężczyznę, on również się mną zainteresował. Oglądał się za mną. Po chwili podszedł i zagadał, a ja zachowałam się jak totalny oszołom i uciekłam... a zapraszał mnie na kawę! Spanikowałam jak jakieś dziecko, a szkoda, bo fajny był. Jest mi okropnie głupio, bo cały czas narzekam, że wymieniam spojrzenia z facetami a żaden nie podchodzi i nie zagaduje. Ten to zrobił. Nie wiem co o tym myśleć. Nie wiem co on mógł sobie o tym pomyśleć. Nie wiem jak się teraz pokażę w pracy i co będzie jak go ponownie spotkam.

Niech mnie ktoś proszę nauczy jak to się robi.

.

Nie wiem. Mam nadzieję, że nie, bo ze wstydu to się chyba zapadnę pod ziemię...

Faceci są raczej przyzwyczajeni do dostawania kosza.

Ale ja nie chciałam mu dać kosza. Po prostu mnie zaskoczył, a ja spanikowałam i uciekłam.

.

...

Dla mnie jest to osobista tragedia. Potwierdza to, że nie umiem się zachować w takich sytuacjach, że ratuję się ucieczką. Czuję się z tym okropnie źle.

Złe samopoczucie jest po to aby pytać: co można zrobić aby uniknąc tego w przyszłości?

Nigdy nie patrzeć więcej chłopakom w oczy i chować się w pokoju...

Nie rób tego bo za 10-15 lat będzie jeszcze trudniej. Będziesz żałować.

Jak ja nie umiem, nie potrafię w te sprawy. Jestem jak dziki zwierz. Ostatnio kolega mi tłumaczył jak to się mniej więcej odbywa, jak on podrywa, jak zaprasza na kawę i co się tam robi... Czuję się jak jakiś społeczny debil. A taka mądra jestem jeśli nie chodzi o mnie.

Jesteś trudno osiągalna. Jak masz ochotę się z kimś przespać to zrób to. to moja rada.

Schizoborder pisze: ↑

sob gru 21, 2019 10:32 am

A taka mądra jestem jeśli nie chodzi o mnie.

To akurat normalne u wszystkich.

Może, jak piszesz, nie umiesz na ten moment zachować się inaczej, ale to problem wielu ludzi, że robią to czego pewnie w istocie nie chcą. Po prostu wynika to z podążania za znanymi nam schematami postępowania ("ścieżkami wydeptanymi w mózgu"). Żeby to zmienić trzeba regularnie, jakby na siłę, "udeptywać nowe ścieżki", próbować robić na "przekór sobie". Po sobie wiem, że to trudne, ale chyba, podobno da się;) Odłączyć się od emocji (w jakiś magiczny sposób), udać, że gra się w filmie i potraktować to jako ciekawe doświadczenie