schizoids.pl

...

.

...

.

Ari pisze: ↑

śr sie 14, 2019 10:17 pm

A umiesz psychicznie umrzeć dla tej chwili?

Jeśli to rozumieć jako bezrefleksyjne automatyczne przeżywanie to tak.

W sumie dość często tak funkcjonuje. Na dłuższa metę to prowadzi do totalnej życiowej porażki.

.

Na tym że nie masz za co jeść, żyję się w ruderach z warunkami jak w XIX wiecznych "czworakach" z których mogą cię wyrzucić bo sprawy spadkowe nie były załatwione of czasów zaborów. Wszystko to w miejscu gdzie najambitniejsza rozrywka okolicznej ludności jest przesiadywanie uchlanym pod sklepem. Oczywiście nic się nie chce z tym robić i całkowita niewiara w jakiekolwiek rozwiązanie wiec żyje się chwilą

.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 12:25 pm

Myślisz, że Twoje życie jest więcej warte niż życie tego menelka co pod sklepem siedzi?

Nie. W ogóle mnie to nie obchodzi.
Mam na myśli to ze nie jest dla mnie partnerem do czegokolwiek.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 12:25 pm

Nie chce Ci się z tym nic robić bo jest Ci z tym dobrze/ tak naprawdę to akceptujesz swoją sytuację, chcesz sobie tylko troche ponarzekać i masz do tego pełne prawo

Nawet gdybym chciał nie mam co z tym zrobić wiec biernie akceptuje.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 12:25 pm

Są ludzie, którzy nie mają takich luksusów jak Ty i chętnie by się z Tobą zamienili miejscami.

Od kiedy to schizoida interesują inni ludzie?
Człowiek jest sam dla siebie punktem odniesienia i sam dla siebie jest najważniejszy.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 12:25 pm

Popraw mnie jeżeli się mylę, ale masz pracę i pieniądze na jedzenie też, masz schronienie, wodę, prąd, ubrania, środki czystości, internet... a jak Cię wywalą z mieszkania to zawsze możesz sobie znależć inne, czasami zmiana też jest potrzebna.

Wtedy to tylko S bo po co się dalej szarpać z losem?

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 12:25 pm

... a zresztą tu masz przykład

Słyszałem o nim.
Zresztą mój ojciec żył tylko trochę lepiej w rozlatującym się drewnianym domku w Bieszczadach

.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 2:06 pm

To dlaczego porównujesz się do tych materialnie bogatszych?

Dlatego ze nic mi się nie chce a jednocześnie jestem w kiepskiej sytuacji bytowej i jest duża perspektywa na pogorszenie.

Dodatkowo w dzieciństwie matka powtarzała że mam brać wzór od lepszych od siebie i dążyć do poprawy nie pogorszenia swojej sytuacji.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 2:06 pm

Nie musisz się szarpać, masz inne opcje niż S jak np. terapia czy leki, ale odnoszę wrażenie, że tego nie chcesz, podoba Ci się to paplanie się w nieszczęściu, nie zamierzam tego krytykować to też jest jakaś droga.

Nie ma innej opcji dlatego ze nie zaangażuje się w żadne działanie mogące prowadzić do zmiany. Nie ma sensu terapia czy leki przy moim obecnym destrukcyjnym trybie życia który można by nazwać "S na raty". Rezygnuje z zaleceń nawet internisty bo po prostu mi się nie chce. Reaguje dopiero przy pojawieniu się silnego bólu.

Nie widzę sensu i możliwości poprawy. Nawet jeśli zacznę zawsze nadchodzi "impuls pesymizmu" jak ostatnio.

Nie wiem co by miała zmienić terapia albo leki?
Zawsze będę negować zalecenia terapeuty. Wszystko się niby da w teorii przemyśleć i zaplanować a w praktyce jest nie do udźwignięcia motywacyjnie i emocjonalnie.

Tak więc nawet mimo występowania chwil kiedy wydaje mi się ze wiem czego chce to jest nieosiagalne w praktyce.

.

Tak byłem na terapii przez kilka lat ale to niewiele lub prawie nic nie zmieniło.
Leki uspokajajcie brałem przez krótki czas (Hydroxozyna)

.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 4:37 pm

Była po nich poprawa?

Raczej nie było. Pamiętam tylko suchość w ustach.
To było z 10 lat temu niedługo po śmierci matki.

Ari pisze: ↑

czw sie 15, 2019 4:37 pm

Jak sen? Wysypiasz się?

Ostatnio nie. Ledwo się wyrabiam do pracy rano.
Nawet przez kilka dni się nagrywałem podczas snu żeby sprawdzić co się dzieje ze budzę się taki zmęczony.
Nie odkryłem nic nadzwyczajnego.