Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Jednym z kryteriów diagnostycznych osobowości schizoidalnej jest spłaszczona uczuciowość dotycząca zarówno emocji pozytywnych jak i negatywnych wliczając w to odczuwanie przyjemności.
Gbur
Posty: 636
Rejestracja: pt sty 08, 2016 12:00 am
Kontakt:

Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Postautor: Gbur » czw gru 07, 2017 2:53 pm

Chciałbym się odnieść do jednego fragmentu w innym temacie i pomyślałem, ze można by go wyodrębnić jako nowy temat.
umarlazkotami pisze:Miałam kiedyś namiastkę takiej relacji. Paradoksalnie z osobą bardzo ode mnie różną. Nie spodziewałam się, że taki człowiek na swiecie istnieje. A istniał. Teraz czasem nachodzi mnie lęk, że w tej całej przepastnej bazie ludzi, która na dodatek w obecnej dobie technologicznej jest na wyciągnięcie ręki, jest człowiek, z którym jestem kompatybilna, to moje ludzkie zwierzę, i ze umrę, nie poznawszy go.
https://en.wikipedia.org/wiki/Fear_of_missing_out coś takiego, tylko w odniesieniu do człowieka.
Oczywiście ten mój lęk jest w ocenie bajecznie zabawny, bo ja przecież nie nawiązuję znajomości, a te chaotyczne przypadki tak szybko się kończą, ze nawet nie zdążam ich poznać.
Nie wiem na ile to jest relewantne, ale ja odczuwam ogromny strach przed przemijaniem. Już jako kilkuletnie dziecko co ludzie nazywają kryzysem egzystencjalnym, rozmyślania o śmierci, nad sensem życia; co nasiliło się gdy zmarł mój dziadek, gdy miałem 5 lat. To nie jest cos na poziomie emocji czy uczuć, to jest cos,co mnie...definiuje. Czuję jak ten lęk wyżarza mnie od środka i wiele moich dotychczasowych działań z niego wynikało; ale także bywa, że paraliżuje działanie - boję się, że zmarnuję swoje życie podejmując błędne decyzje, albo angażując się w "błędne" relacje* - i w ten sposób stracę potencjalną możliwość "odpowiedniego" (/prawdziwego?) życia

* tak, bo ja wiem, że relacje płytkie, oparte na działaniach zewnętrznych (albo można powiedzieć- dzieleniu wspólnego losu), bez jakiegoś głębszego wglądu we wzajemną psychikę są normą społeczną - i może w tym własnie jest recepta na życie by wyprzeć się swojego swiata wewnętrznego, marzeń, żalów, interioryzować normy z otoczenia, pogodzić się z własną prymitywna biologią, pogodzić się z własną śmiertelnością, związać się emocjonalnie ze swoim otoczeniem społecznym i w gierkach o hierarchię w stadzie; wziąć pług i orać zajmując się problemami dnia codziennego by zapewnić sobie (i żonie, którą mieć wypada) byt materialny pozwalający wypełnić życie małymi przyjemnościami, takimi jak kupowanie nowych sprzętów/gier/filmów/rekwizytów podkreślających status społeczny/próbowanie nowych potraw/podróże...

----------------

Czasem gdy jestem w miarę stabilnym/dobrym nastroju jakiś bodziec - może być np. sentymentalna piosenka porusza ten stan i zadaję sobie pytanie, czy na pewno jestem na dobrej drodze, tak jakby daleko w przeszłości istniał jakiś punkt zaczepienia wyznaczający prawidłowy kierunek.

Abramek
Posty: 8
Rejestracja: śr lis 15, 2017 10:27 pm
Lokalizacja: Poznań

Re: Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Postautor: Abramek » czw gru 07, 2017 6:24 pm

Bardzo ciekawy wątek. Mam wrażenie, że mnie zainspirował do przemyśleń. U mnie lęk przed śmiercią, przemijaniem jest pokonywany właśnie przez coraz bardziej rozwijający się solipsyzm...

chudzielec
Posty: 1252
Rejestracja: śr kwie 27, 2016 6:12 pm

Re: Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Postautor: chudzielec » sob gru 09, 2017 2:43 pm

Gbur pisze:
czw gru 07, 2017 2:53 pm
Nie wiem na ile to jest relewantne, ale ja odczuwam ogromny strach przed przemijaniem
Ja też ale nie od dziecka raczej pojawił się kilka lat przed 30stką.
Gbur pisze:
czw gru 07, 2017 2:53 pm
Już jako kilkuletnie dziecko co ludzie nazywają kryzysem egzystencjalnym, rozmyślania o śmierci, nad sensem życia; co nasiliło się gdy zmarł mój dziadek, gdy miałem 5 lat.
Kiedyś mając może 4 lata płakałem myśląc ze kiedyś będę musiał umrzeć.
Nie do końca pamiętam czym było to indukowane. Czy czytaniem biblii przez mamę czy może innymi wydarzeniami?
Gbur pisze:
czw gru 07, 2017 2:53 pm
że paraliżuje działanie - boję się, że zmarnuję swoje życie podejmując błędne decyzje, albo angażując się w "błędne" relacje* - i w ten sposób stracę potencjalną możliwość "odpowiedniego" (/prawdziwego?) życia


Moja matka się 2 razy rozwodziła. Miałem raczej poczucie straty ojca i oszukania przez matkę. W dzieciństwie mówiłem często że nie mogę się z kimkolwiek wiążąc, nie mogę miedz bliskich osób bo każdy zawiedzie zaufanie, rozczaruje, odejdzie a cierpienie pozostanie.

A już bliżej wieku nastoletniego/dorosłości to bałem/boje się wybrać drogę w życiu.
Wybór może oznaczać zamkniecie innych możliwości, brak możliwości wycofania.

Moim zdaniem to brak chęci do podejmowania ryzyka i ogólna niedojrzałość.

W
Posty: 624
Rejestracja: sob lip 04, 2015 12:00 am

Re: Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Postautor: W » sob mar 10, 2018 12:21 am

Kiedyś trochę miałem. Obecnie koncepcja utraty czegoś, czego w pierwszej kolejności nigdy nie miałem, wydaje mi się „abstrakcyjna”. Obstawiam, że takie odczucia są skutkiem wdrukowania w mózgownicę obietnic z kulturowo-społecznych bajek jak życie powinno wyglądać, oraz ze standardowego zestawu chcic. To mnie już nie rusza. Wiem dlaczego moje życie przebiegało jak przebiegało, wygląda jak wygląda, i będzie jakie będzie. Niczego nie wyczekuję i się nie spodziewam. Dryfuję, a jak coś się stanie lub nie, to fajnie, albo pech ;)

W
Posty: 624
Rejestracja: sob lip 04, 2015 12:00 am

Re: Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Postautor: W » śr cze 13, 2018 6:41 am

Zdefiniowane w stosunku do social media ale czy nie dotyczy ogólnie kontekstu społecznego?

https://en.wikipedia.org/wiki/Fear_of_missing_out
People with lower levels of basic psychological satisfaction reported a higher level of FoMO; in other words, a significant correlation was identified between basic psychological satisfaction and FoMO.

Iluminacja

Re: Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Postautor: Iluminacja » czw cze 14, 2018 2:48 am

W pisze:
śr cze 13, 2018 6:41 am
Zdefiniowane w stosunku do social media ale czy nie dotyczy ogólnie kontekstu społecznego?

https://en.wikipedia.org/wiki/Fear_of_missing_out
People with lower levels of basic psychological satisfaction reported a higher level of FoMO; in other words, a significant correlation was identified between basic psychological satisfaction and FoMO.
Noooooo mam tak samo na tym forum :mrgreen: :lol: :lol: :lol: Co ja bym począł bez tej awersji do mnie :lol: Patrzeć i być widzianym. Ludzkie lusterka :lol:

Gbur
Posty: 636
Rejestracja: pt sty 08, 2016 12:00 am
Kontakt:

Re: Strach przed stratą / przegapieniem / przemijaniem

Postautor: Gbur » sob cze 16, 2018 7:19 am

chudzielec pisze:
sob gru 09, 2017 2:43 pm

Moja matka się 2 razy rozwodziła. Miałem raczej poczucie straty ojca i oszukania przez matkę. W dzieciństwie mówiłem często że nie mogę się z kimkolwiek wiążąc, nie mogę miedz bliskich osób bo każdy zawiedzie zaufanie, rozczaruje, odejdzie a cierpienie pozostanie.
Abstrahując od tematu wątku, wydaje mi się, że to właśnie złamana / patologiczna więź z matką leży w rdzeniu moich problemów z nawiązywaniem więzi (żadne to zresztą odkrycie - wystarczy poczytać literaturę na temat os. ).
A już bliżej wieku nastoletniego/dorosłości to bałem/boje się wybrać drogę w życiu.
Wybór może oznaczać zamkniecie innych możliwości, brak możliwości wycofania.

Moim zdaniem to brak chęci do podejmowania ryzyka i ogólna niedojrzałość.
Kiedyś też sobie to wyrzucałem, ale podejmowanie ryzyka bez elementarnego poczucia bezpieczeństwa jest bardzo trudne*. Chyba, że już jesteś na ulicy i nie masz nic do stracenia - wtedy się przestawiasz na inny tryb myślenia, żeby przetrwać. Może czasem lepiej nie mieć niczego do stracenia, niż bać się utraty pozycji życiowej, która i tak Cię ciągnie w dół, ale Ty kurczowo trzymasz się jej próbując uratować z pogożeliska jakąś namiastkę szczęścia (w sumie jedynego szczęścia jakie znałeś w życiu - jeśli stało się to w czasach, gdy byłś młody ). Z drugiej strony wchodząc w tryb Hard Reset można z niego nie wyjść przez całe życie.


* W okrese studiów bywałm u kolegi w domu. Na biurku miał zdjęcia mamy i taty stojące w ramkach, czasem rozmawiał z nimi przez telefon. Miał dziewczynę i przyjaciół, na których zawsze mógł liczyć, doświadczenie w pracy ,w pracy którą miał gdzieś u krewnych i dzięki której mógł rozwijać wiedzę powiązaną z tematem studiów. Porównywałem wtedy z nim własną sytuację: postawienie zdjęć moich rodziców na biurku byłoby czymś dla mnie niepojętym, rozmowy z rodzicami były przykrą koniecznością, kontaktów z kobietami żadnych nigdy nie miałem (mając na tym punkcie kompleksy) , nikogo z kim mógłbym porozmawiać o jakimkolwiek moim problemie (co najwyżej pogłaskać psa, który zmniejszał poziom kortyzolu), za to fobię społeczną i strach przed ludźmi i dostawałem pierdolca kiedy miałem zadzwonić zapytać kogoś o notatki, czy jakąś zmianę terminu - bo przez pół godziny analizowałem do kogo dzwonić, czy mogę dzwonić (nie mając wyraźnego obrazu granic i stosunków międzyludzkich) i analizowałem przebieg rozmowy, a każdą sytuację konfliktową, czy nawet potencjalną sytuację konfliktową (np. przy dostrzeżeniu w grupie kogoś o problematycznym charakterze) mieliłem przez miesiąc wprowadzając się w ciągły stan napięcia; temat studiów był związany z moimi zainteresowaniami, uczyłem się szybko, jednak większość umiejętności rozwijało się poza uczelnią {która prawdę mówiąc niewiele z siebie dawała} w jakiś projektach wypracowywanych w kontaktach towarzyskich,a ja poza uczelnią nie miałem nikogo, z kim mógłbym na te tematy rozmawiać(/coś tworzyć) do tego by się skupić potrzebowałem ciszy, którą miałem tylko w nocy (abstrahując już od problemów,które miałem z włąsną psychiką).

Więc on, będąc częścią tej struktury zapewniającej mu stabilność i bezpieczeństwo rzeczywiście mógł podejmować ryzyko - bo w chwili przegranej ponosił o wiele mniejsze koszty.
"Było nie ma - poszło w dym. Tylko popiół został w rękach."


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości