schizoids.pl

Ja uważam że aby mieć znajomych trzeba mieć znajomych. A jeśli nie ma się znajomych albo ma się zachwiane proporcje płci wśród znajomych to koło się zamyka.

Wejście w związek to wejście w niesamowicie skomplikowany system dwóch podmiotów o odmiennych potrzebach (zarówno tych potrzebach chwili, jak i życiowych) ,nawykach i sposobie myślenia, gdzie każda z tych płaszczyzn zawiera często niewypowiedziane lub nieuświadomione różnice. I syzyfowa praca w odkrywaniu tych różnic, wyjaśnianiu ich i negocjowaniu kompromisów - bez której jedna ze stron zawsze będzie poszkodowana, bo nie dostanie tego, co chce. Samotność jest dużo łatwiejsza...

Samotność jest dużo łatwiejsza...

Może dla Was, dla mnie nie

Inna pisze: ↑

wt lis 26, 2019 9:50 am

Może dla Was, dla mnie nie

Nawet w porównaniu do związku patologicznego?

Z osobami zaburzonymi często relacje przeradzają się w patologie.

Od Ciebie zależy w co przeobrazi się Twój związek. Oczywiście jeśli z góry zakłada się, że związek to wejście w "niesamowicie skomplikowany system dwóch podmiotów" a nie przygoda, która może wnieść coś pozytywnego w Twoje życie,to sznase na przetrwanie są nikłe

Z doświadzczenia wiem, że w przypadku OS do patologii nie ma szans dojść, bo albo OS w ogóle nie podejmie tematu związku albo z niego zwieje bez słowa.

.

W pełni racja. To forum nie nadaje się poszukiwania tego typu praktycznych porad bo przecież nikt tu nie ma doświadczenia.

Życzę powodzenia i zazdroszczę ze jeszcze masz motywację

sam_niezwyboru_, po takie porady to na forum PUA, a nie dotyczące osobowości schizoidalnej.

Adieu

Powodzenia i żegnaj.

Takich porad nie ma nikt, od tęgo trzeba zacząć. Związek to nie obwód trójkąta a+b+c

redroom pisze: ↑

ndz lut 02, 2020 11:52 am

sam_niezwyboru_, po takie porady to na forum PUA, a nie dotyczące osobowości schizoidalnej.

On chyba pytał o porady jak poznać , a nie jak przelecieć dziewczynę.

A piszę to, bo własnie poczytałem trochę forum z kategorii PUA (cokolwiek to znaczy) i trochę to roztapia mózg. Cała zabawa polega na tym, żeby zdekompilować oprogramowanie seksualne płci przeciwnej, wyciągnąć z tego archetypiczne oczekiwania i tą wiedzę zaimplementować tworząc własny wizerunek i zachowania wstrzelające się w te archetypy...a to wszystko w celu zaspokojenia własnych prymitywnych instynktów. A nadużywane nazwy greckich liter przypominają o relacji drabiny hierarchii społecznej z tymi archetypami...

W drugą stronę jest to samo, w końcu po co kobiety wkładają sobie implanty w piersi przecież nie dla wygody, albo spędzają godzinę przed lustrem wcierając sobie chemikalia w twarz, np. by zasymulować rumieńce na policzkach, albo zwiększone ukrwienie labia oris. To samo - rozpoznanie cech wartościowych dla popędu płci przeciwnej i dostosowanie siebie do nich - tylko w tym wypadku mówienie o tym jest o wiele bardziej publicznie akceptowane.

Chyba w tą grę ludzie grali od wieków, nieswiadomie, intuicyjnie ,gdy nie było internetu,samozwańczych guru
, ani wyrachowanej cynicznie wiedzy. Biologia nakręciła mechanizm, stworzyła zasady i ludzie w to grają uważając nadane z góry cele za własne.

Zastanawiam się, czy poza tą grą o parowanie się istnieje cos więcej, jakaś wyższa płaszczyzna porozumienia - czy też mężczyźni i kobiety to po prostu stwory tak odmienne, że z dwóch różnych wszechswiatów, które przenikają się jedynie pozornie (zamiast prawdziwej komunikacji obustronne projekcje) i nie ma między nimi możliwości wzajemnego zrozumienia.

ogolnie bym się wypowiedział ale mam os wiec to jak ksiądz co mówi o malzenstwie. Nie znam się to sie wypowiem

Niedawno wpadła mi w ręce słynna książka Wiktora Suworowa "Akwarium" opisuje tam jak spiedzy zdobywaja informatorów:

W filmach szpiegowskich oficer wywiadu błyszczy elokwencją i
dowcipem. Jego argumenty są nieodparte i ofiara bez trudu
przystaje na wszystkie propozycje. Kompletnabzdura.
W rzeczywistości wszystko odbywa się zupełnie inaczej.
Czwarta zasada werbunku głosi, że każdy człowiek nosi w sobie
masę genialnych pomysłów i każdy najbardziej cierpi dlatego, że
nikt go nie chce słuchać. Problemem w życiu człowieka jest
znalezienie sobie słuchacza. Każdy szuka słuchacza dla siebie
samego i nie kwapi się do wysłuchiwania cudzych bredni.
Kunszt werbunku sprowadza się przede wszystkim do
umiejętności uważnego słuchania rozmówcy. Nauczyć się słuchać
bez przerywania – sukces zagwarantowany. To bardzo trudna
sztuka. Chcesz znaleźć przyjaciela – słuchaj nie przerywając.
Znalazłem sobie przyjaciela. Przeczytał wszystkie książki o
Canderze, Ciołkowskim, Korolowie. Mówiąc o nich wspominał
czasem zakazanych wynalazców i uczonych: Jangela, Czełamieja,
Babakina, Steczkina. Ja tylko słuchałem.
W bibliotece nie można głośno rozmawiać, w ogóle obowiązuje
cisza. Słuchałem go na zaśnieżonej leśnej polance, gdzie
biegaliśmy na nartach, w kinie, gdzie oglądaliśmy „Poskromienie
ognia”, w małej kawiarence, gdzie pociągaliśmy piwo.
Piąta reguła werbunku, to zasada truskawek. Lubię truskawki.
Lubię łowić ryby. Jeżeli zacznę łowić ryby zakładając na
przynętę truskawki, nie złowię ani jednej. Rybie trzeba
zaproponować to, co lubią ryby – dżdżownicę. Jeżeli chcesz się
z kimś zaprzyjaźnić, nie rozmawiaj z nim o truskawkach, które
ty lubisz. Rozmawiaj o dżdżownicach, które on lubi.

Mam do Was pytanie.
W jakim celu chcecie poznac kobietę?
Związek na zawsze i tak potrwa góra rok? Takie to zaburzenie. Nie chcielibyście się skupić na zwykłym przygody seksie?

O przepraszam u mnie trwało dwa lata i żaden przygodny seks nie umywał się nawet do tego związkowego. Życzę Ci, żebyś kiedyś mógł porównać

Bywałem w związkach około 2 lata. Zmieniały się w koszmary. Kobiety nie rozumieja ze facet ma inne życie poza związkiem i że jego jedynym hobby nie jest całodobowa atencja i interesowanie się problemami laski i spędzanie z nią czasu.