schizoids.pl

Witam,
czy ktoś może mi pomóc nawiązać relację, taką jak w pytaniu zawartym w temacie ? Mam 43 lata, jestem facetem i nigdy nie byłem w żadnym związku. Nie mam najmniejszego pojęcia, jak się do tego zabrać.
Wg mnie są dwa podstawowe sposoby, oba odpadają w moim przypadku:
1. Kluby/dyskoteki - przekrzykiwanie się przez głośną, dudniącą muzykę i odurzenie alkoholem stanowczo mi nie odpowiada, ale najbardziej to, że kobieta do takiego przybytku w ogóle wejdzie. Dobre dla desperatek i szukających przygody na jedną noc.
2. Przez wspólnych znajomych/krewnych - niestety nie mam znajomych, lub nie potrafiłbym poprosić o taką pomoc.

W związku z tym co mi pozostaje ? Biuro matrymonialne (pewnie zaproponują mi panie 60+) ?
Wszystkie sposoby z filmów romantycznych w których dwoje nieznajomych rozpoczyna przypadkową rozmowę i ląduje za chwile w łóżku są tylko w filmach, a ja jestem zbyt nieśmiały żeby zacząć podrywać obcą osobę (i znajomą też).

Ktoś mi pomoże ?

Ktoś w innym wątku pisał o zagadywaniu w bibliotece. Sama jestem bardzo nieśmiała, ale gdyby ktoś próbował ze mną rozmawiać w takim miejscu to nie czułabym się aż tak zagrożona. Cisza, spokój, zawsze można pogadać o literaturze o ile takową lubisz. W sumie to ciężko mi pomóc, bo ja sama mam ogromne problemy z nawiązywaniem nowych kontaktów. Zwłaszcza z mężczyznami. Ostatnio byłam sama w kinie, ale żaden Prince Charming się nie pojawił:D:D:D

Biblioteka bardzo fajne miejsce. Ogólnie myślę dobre są miejsca, czy sytuacje, gdzie możemy wykazać się swoimi zainteresowaniami.
Dobrą okolicznością są różne szkolenia, kółka zainteresowań. Wtedy zawsze się znajdzie konkretny temat do rozmowy, nie trzeba wysilać się na głupi small talk, z czym wiele osób ma problemy.
Poznawanie ludzi w miejscach rozrywki, czy na ulicy, to jednak zwracanie uwagi w pierwszej kolejności na wygląd. I ok, tylko jest to trochę zwodnicze, bo osoba, która wizualnie Ci się spodoba, może być kompletnie z Tobą niekompatybilna pod innymi względami. Ja urodziwa nie jestem, ale miałam jednak kilka sytuacji, gdzie zostałam 'poderwana' na ulicy i w pociągu i jednak wyszła z tego klapa totalna, bo owi faceci byli kompletnie nie z mojego świata - inne zainteresowania, poczucia humoru, sposób na życie itd. Nie było o czym gadać. Tak więc wygląd nas pociąga, ale chyba bez zaplecza intelektualnego i kompatybilnych osobowości nie da się nic wypracować (no chyba, że ktoś potrzebuje rozrywkowego seksu bez dodatków).
No i jest jeszcze internet. Dla mnie zajebista sprawa, bo można zweryfikować mniej więcej, z kim ma się do czynienia pod względem intelektualnym, zainteresowań, światopoglądu itd. Jeśli układa się werbalna komunikacja, to pojawia się naturalna chęć poznania fizycznego, realnego. Tylko z netem jest taka pułapka, że jednak wirtualna komunikacja, szczególnie w dłuższym wymiarze czasu, powoduje, że mimowolnie tworzy się iluzoryczny obraz tej drugiej osoby, jakieś fantazyjne zniekształcenia i potem łatwo o rozczarowanie. Tak więc trzeba się trochę pilnować i trzymać wyobraźnię na wodzy i najlepiej w miarę szybko się weryfikować nawzajem (ale tu każdy ma swoje potrzeby jednak. Ja np potrzebuję sporo czasu, aby się oswoić z kimś, i aby wzbudziłą się we mnie ciekawość drugiego człowieka i chęć poznania realnego).
Są tam jeszcze jakieś badoo, tindery i inne sympatie, ale nie wiem, bo nigdy nie praktykowałam, jakoś takie sztuczne szukanie na siłę mnie nie interesuje. Lubię, jak takie sytuacje pojawiają się spontanicznie, przypadkowo. Ale każdy ma swoje upodobania.

Podpowiem jeszcze, że w kontakcie z dziewczyną pomoże Ci, jeśli w miarę naturalny sposób wykażesz zainteresowanie jej osobą. Każdy człowiek lubi, kiedy druga strona go uważnie słucha, zadaje pytania, okazuje szczere zainteresowanie, nawiązuje do tematu rozmowy, jest życzliwa, przyjazna, zwraca się po imieniu. Nawet jeśli facet jest nieśmiały, nieporadny, ale widać, że okazuje ciekawość wobec dziewczyny, z reguły jest dobrze przyjęty. Zresztą kobiety też są przecież onieśmielone, lekko zestresowane, gdy ktoś obcy je zagaduje, więc nie ma co się zbytnio przejmować swoim wizerunkiem w oczach innych. (każda kobieta też ma kompleksy, słabości i bywa nieśmiała).
Najgorzej będzie, gdy zaczniesz smęcić jaki jesteś nieszczęśliwy i mówić tylko o sobie. Nasze życie psychiczne jest super ciekawe, ale niekoniecznie dla innych. A problemy budzą współczucie, ale nie są pociągające. Takie rzeczy zostawia się na dalsze etapy relacji.
No chyba, że szukasz przyjaciółki do zwierzeń, wtedy podobne problemy i powierzone sobie wzajemnie tajemnice mogą też połączyć, bywa różnie, to zależy od okoliczności.

I nie przejmuj się, gdy zostaniesz odrzucony. Po pierwsze, to nie ma osoby na świecie, która podobałaby się wszystkim. Jedni nas akceptują, inni nie i tyle. Podobnie my - jedne osoby pożądamy, inne odrzucamy. Wiem, że to mało przyjemne, ale trzeba mieć do tego dystans.
Po drugie, to jeśli zależy Ci na nawiązaniu znajomości, ryzykuj i próbuj. Wykazuj jakąś aktywnośc, daj się poznać gdzieś (np w internecie, na jakimś forum tematycznym z Twojej dziedziny itp). Jeśli będziesz się izolował, raczej nic się nie przytrafi.

Jesli jestes niesmialy zacznij od budowania pewnosci siebie. Polecam jakis sport najlepiej bieganie, bo nie potrzeba do tego ani sprzetu ani kasy no i nie musisz cwiczyc miedzy ludzmi jak nie przepadasz. Chodzi o przelamywanie barier i walke ze slabosciami. Po pewnym czasie zauwazysz poprawe, lepsze wyniki zwieksza Twoja pewnosc siebie we wlasne mozliwosci. Z kobietami mozesz zaczac od prostych rzeczy najpierw jakis komentarz w sklepie np do ubioru lub pytanie o ksiazke jesli chodzisz do ksiegarni. Nie probuj zagadyeac na sile dluzej bo latwo wyczuc czyjes intencje. Zacznij od 2-3 zdan i odchodz, zeby na poczatek sie oswoic.

speed dating mejbi

Wydaje mi się, że to co proponują Umarłamzkotami i Naznaczony to całkiem sensowne rady. Zastanowiłabym się jeszcze nad tym jaki jest cel poznania tej hipotetycznej kobiety (seks? związek? bliska relacja? zrzeknięcie się samotności? pokonanie swojego lęku?) - tylko tak uczciwie przed samym sobą, bo wydaje mi się, że w zależności od celu można do niego dochodzić różnymi drogami, przy czym wylądowanie z kimś w łóżku jest w pewnym sensie najprostsze.
Nieśmiałość wiąże się z lękiem, a warto pamiętać, że każdy się czegoś boi, ta hipotetyczna kobieta również dlatego też nie ma sensu się zbyt szybko zrażać nieprzychylnymi reakcjami.
I jeszcze jedno - statystyka działa na Twoją korzyść - w Polsce jest więcej kobiet niż mężczyzn, w dużych miastach na jednego dorosłego mężczyznę przypada od 7 do 11 kobiet w zależności od miasta. Wiele z nich tak jak Ty szuka drugiej osoby.

Zapewne zdajesz sobie sprawę, że fakt bycia singlem przez ponad 40 lat będzie sporym problemem w nawiązaniu bliższej znajomości nawet przez czat czy sympatie. Jest wiele samotnych osób, które chciały by kogoś poznać, ale nie wiedzą jak się za to zabrać, są nieśmiałe w relacjach z płcią przeciwną i każda porażka powoduje, że z każdą próbą jest trudniej. Dlatego też zachęciłem kolegę, żeby najpierw skupił się na sobie, zwiększał pewność siebie poprzez różne wyzwania, które pomogą mu przełamać najpierw własne fizyczne słabości, żeby docenił i polubił siebie. Kobiety bardzo łatwo wyczuwają, kiedy facet jest needy i mu za bardzo zależy, dlatego najlepiej zacząć od krótkich rozmów, zeby nabyć obycia. Podejść, zwyczajnie o coś zapytać, skomentować i pójść dalej, bez żadnej presji, że musisz się umówić czy zdobyć numer... Warto popracować też nad jakimiś zainteresowaniami, żeby móc sobą w jakiś sposób zaciekawić. Nauczyć się słuchać, a nie tylko opowiadać o sobie. Wypracować pewne zasady i rutyny, mieć do siebie szacunek i wiedzieć gdzie postawić granicę. Kobiety zwyczajnie testują facetów, sprawdzają na ile można sobie z nimi pozwolić, czy sie obrażą, czy będą za nimi latać jak piesek. Generalnie temat rzeka. Jeśli kolega zechce to niech pisze do mnie na pw, postaram się mu troche bardziej naświetlić temat.

Ja od siebie dodam, że w internecie na jakichś portalach randkowych czy innych czatach bardzo łatwo znaleźć ludzi, którzy udają lepszych niż są w rzeczywistości, próbują dopasować się do rozmówcy, wręcz kłamią. Ja osobiście takim miejscom w sieci nie ufam, chociaż to może tylko moje podejście. Bardziej sobą moim zdaniem są ludzie w grach online, bo nie grają po to, żeby kogoś poderwać, tylko żeby się rozerwać, i, co za tym idzie, nie mają potrzeby udawać. Ja spotkałam w grze MMO ludzi różnej maści i w zasadzie wszystkich łatwo było określić jako wartościowych albo niewartościowych i w ten sposób znalazłam mojego narzeczonego.
Ze strony kobiety też napiszę, że niefajnie jest zachowywać się jak osoba zdesperowana, ale też nie warto robić z siebie wielkiego podrywacza, bo to też może odstraszyć. W internetach panuje pogląd, że nie opłaca się przyjaźnić z kobietą, z którą chce się być, jednak w moim przypadku właśnie przyjaźń się sprawdziła. Ja na jawny podryw reaguję przyjęciem postawy obronnej i zaraz widzę wszystkie rzeczy, które mam przeciw temu podrywającemu facetowi (choćby to, że go, motyla noga, nie znam). A nachalność to już jest najgorsze, co może być, totalnie odstręcza od człowieka. Jak kobieta mówi "nie", to to nie znaczy "tak", co by wujkowie przy piwku nie mówili.
A tak poza tym, jak to moja mama mówi: zawsze są dwa uda - albo się uda, albo się nie uda. Trzeba próbować, uczyć się na błędach i nie załamywać. No i to w sumie cała filozofia.

Ja mam 35 lat.
Nigdy nie miałem dziewczyn nie mówić już o jakimś związku.
Przez wiele lat po prostu nie chciałem, bałem się (nie wiedziałem czego). Jeżeli czegoś mi brakowało to zaspokojenia popędu.
Skończyło się to wszystko poważną nerwicą, wylądowałem w poradni (w sumie od 6 lat się leczę).
Terapia mnie stopniowo odblokowywała, dodawała pewności siebie. Zacząłem się umawiać na randki przez internet (z 50 to co najmniej - zawsze 1 spotkanie, nie sorry, raz dwa - uciekłem ze strachu, bo spodobałem się dziewczynie), mimo to szukałem choć w zasadzie sam nie wiedziałem po co?
Zdarzył się cud! Na grupie dla osób z zaburzeniami, poznałem dziewczynę. IDEAŁ. Piękna, mądra, niemal 100% zgodności, poglądów, zainteresowań. Może dlatego, że Ona też była chora (inne zaburzenia psychiczne). I co? Przy pierwszej okazji (jej nawrót choroby) po prostu uciekłem. Może nie tak dosłownie. Przez 2 tygodnie byłem zakochany a jak Ona nie chciała się spotykać (bo włączyły jej się lęki) to ja poczułem ulgę, że to się kończy.
Dało mi to tyle, że wiem iż owszem, mam potrzeby seksualne, mam jakąś potrzebę bliskość (rozmowa, przytulenie), ale NIE JESTEM W STANIE ich realizować, bo osobowość mi włącza lęki jak dochodzi co do czego.

Dlatego się zastanów po co w zasadzie szukasz kobiety?

polecam czesto wyszydzane portale randkowe/ogloszeniowe. poznalem tak wszystkie swoje byle dziewczyny i obecna. caly klucz w tym, by odpowiednio filtrowac osoby, ja nigdy nie pisalem do "normalnych" cieszacych sie zyciem dziewczyn, tylko zawsze do tych wyraznie "innych" i odmiennych od wzorca.

Ja też, podobnie jak autor tematu, nie byłem w związku, ani nawet na randce. Nie mam też żadnych doświadczeń seksualnych, choć niedługo skończę 41 lat. Jestem jednak bardzo zdeterminowany, by to zmienić. Dodatkowo dopinguje mnie do tego świadomość upływających lat i związanego z tym "terminu przydatności" do podbojów miłosnych. U mnie pytanie nie brzmi: gdzie poznać kobietę, ale jak ją poznać? To jest dla mnie ogromny problem. W krajach zachodnich istnieją specjalne terapeutki, funkcjonujące w ramach powszechnej służby zdrowia, pomagające ludziom mi podobnym w nawiązywaniu więzi romantyczno-seksualnej.
Zastanawiam się jednak nad taką oto możliwością: może powinienem poszukiwać schizoidalnych kobiet, z którymi mógłbym dobrze się rozumieć? Jak jednak je rozpoznać w tłumie zwykłych osób?

Portale randkowe są odpowiednie dla mężczyzn, którzy potrafią flirtować i podrywać. Ja oczywiście też umiem pisać miłe słowa kobietom, jednak to nie wystarcza, by którąś poderwać. Potrzebna jest pewność siebie, obycie towarzyskie itp. Na niekorzyść osób mi podobnych działa jeszcze zaawansowany wiek, przez co kobieta będzie się spodziewała ujrzeć na ewentualnym spotkaniu dojrzałego mężczyznę z doświadczeniem w sprawach męsko-damskich. Najpierw jednak doświadczenie takie trzeba zdobyć, ale w jaki sposób? Przeważnie inne osoby zdobywają je w ciągu wielu lat, zaczynając w młodym wieku, kiedy brak tego doświadczenia nie będzie raził dziewczyny, ani nie wyda jej się niczym dziwnym.
Myślałem o tym, aby od razu mówić o tym kim jestem i jakie mam problemy, ale to najlepsza droga do porażki, bo oczywiście kobiety zwykle tracą w takim przypadku zainteresowanie. Dlatego też może warto byłoby znaleźć schizoidalną kobietę, która z wyrozumiałością podchodziłaby do moich niedostatków? Wówczas może udałoby mi się nawiązać z taką osobą relację bez potrzeby udawania kogoś innego, co w dłuższej perspektywie czasu nie jest przecież możliwe.

Portale randkowe są odpowiednie dla mężczyzn, którzy potrafią flirtować i podrywać. Ja oczywiście też umiem pisać miłe słowa kobietom, jednak to nie wystarcza, by którąś poderwać. Potrzebna jest pewność siebie, obycie towarzyskie itp. Na niekorzyść osób mi podobnych działa jeszcze zaawansowany wiek, przez co kobieta będzie się spodziewała ujrzeć na ewentualnym spotkaniu dojrzałego mężczyznę z doświadczeniem w sprawach męsko-damskich. Najpierw jednak doświadczenie takie trzeba zdobyć, ale w jaki sposób? Przeważnie inne osoby zdobywają je w ciągu wielu lat, zaczynając w młodym wieku, kiedy brak tego doświadczenia nie będzie raził dziewczyny, ani nie wyda jej się niczym dziwnym.
Myślałem o tym, aby od razu mówić o tym kim jestem i jakie mam problemy, ale to najlepsza droga do porażki, bo oczywiście kobiety zwykle tracą w takim przypadku zainteresowanie. Dlatego też może warto byłoby znaleźć schizoidalną kobietę, która z wyrozumiałością podchodziłaby do moich niedostatków? Wówczas może udałoby mi się nawiązać z taką osobą relację bez potrzeby udawania kogoś innego, co w dłuższej perspektywie czasu nie jest przecież możliwe.

To zależy, na jakie kobiety się nastawiasz. Jak będziesz pisał do tych "typowych" (atrakcyjnych, otwartych, przebojowych, towarzyskich, pewnych siebie) to możesz mieć pewność, że nie wzbudzisz ich zainteresowania, bo one szukają kogoś innego (typowego "samca-alfa"). Jak nastawisz się na "outsiderki", to masz dużo większą szansę na zrozumienie, którego one też oczekują. Często się też mówi, że wraz z wiekiem ciężej jest kogoś poznać, ale mnie się wydaje, że to się też równoważy, bo samotne osoby obu płci, które nie są już najmłodsze, nie są też tak wybredne jak nastolatki.

Jeśli Twoje potrzeby są bardziej natury seksualnej i masz jakiś zapas pieniędzy, to sam poszedłbym raczej w kierunku zasponsorowania studentki. Czyli bardziej swobodne, wielokrotne spotkania z „kontraktem”.
Jeśli masz bardziej potrzeby partnerstwa to musisz sam przed sobą zastanowić się dlaczego dokładnie tak jest i na ile w rzeczywistości możliwa jest realizacja tych potrzeb. Czy to jest instynktowna prymitywna potrzeba jak głód? na ile może być zaspokojona? czy pragniesz endorfinowej działki od kontaktu z istotą o atrakcyjnych cechach? to raczej jest nietrwałe. Jeśli potrzebujesz, jak to wyszło z reakcji Umarłejzkotami na wpis Gbura (niezbyt celnej w moim odczuciu), matczynej opieki – dbanie o zaspokojenie Twoich potrzeb i wskazówki nadające kierunek w życiu, tego nie dostaniesz. Barbarosa (bar bar) i Stardusk (Thinking-Ape) też używają podobnego pojęcia („male mother need”) w moim odczuciu w trochę innym sensie, w sensie bezwarunkowej akceptacji, tego też raczej nie dostaniesz. Pragniesz towarzystwa kogoś, przed kim nie będziesz musiał trzymać się prosto i udawać, że wszystko jest w porządku, kogoś komu możesz powiedzieć wszystko co ciąży w twoim umyśle, kogoś kto zaakceptuje bezwarunkowo twoją słabość i wadę, przed kim możesz funkcjonować całkiem bez maski, bez gry, pozostającego lojalnym w obliczu trudności, z tego dostaniesz coś co najwyżej na zachętę i warunkowo. Wizja niezależnych istot, które się spotykają bo wzajemny kontakt jest dla nich wzmacniający i satysfakcjonujący znika z pojawieniem się jakiejkolwiek zależności, a ta zależność jest i wynika choćby z różnego sposobu patrzenia na związek przez mężczyzn i kobiety. Nawet jeśli istnieje jakieś prawdopodobieństwo, że istotna część takich potrzeb może zostać zaspokojona przez spotkanie jakiejś kobiety to dla mojego przypadku oceniam je na bliskie zeru.