schizoids.pl

.

Jak udało Ci się zaakceptować status quo?

.

"Zrozumienie" tak na Ciebie "spłyneło"? Nie pojawiła się chęć drążenia, poszukiwania...?

Akceptacja - wcześniej nie było w Tobie bólu, który tę akceptację by uniemożliwiał, zmuszając do gonitwy w głąb siebie?

Zastanawiam się, jak to możliwe, by uzyskać akceptację, a nie rezygnację. Może to kwestia konstrukcji psychicznej?

.

To psychiatra dał leki nie wiedząc na co? Sam postawiłeś diagnozę ?

.

Czyli, powiadasz, "DIY diagnose"...? A nie myslałeś, żeby pociągnąć to dalej i spróbować się dowiedzieć, co Ci rzeczywiscie jest (na tyle, na ile jest to możliwe, przy stanie tego czegoś, co jest teraz szumnie nazywane "psychiatrią")?

Podejście psychiatry na zasadzie "no i co z tego" raczej niezbyt dobrze świadczy o jej wiedzy i/lub podejściu do pacjenta. Może lepiej zmienić lekarza na poważniejszego?

.

...

Zastawiam się czy aby na pewno jestem całkowicie introwertykiem.
Gdy długo jestem sam nic mi się nie chce.

Często czuje się lepiej w towarzystwie życzliwych mi ludzi.

...

Ari pisze: ↑

wt cze 25, 2019 9:55 pm

Póżniej powiedziałem jej, że sam się zdiagnozowałem i że prawdopodobnie mam osobowość schizoidalną, to powiedziała coś w stylu: "no i co z tego że ma pan tą osobowość".

To wydaje się normalna reakcja z kilku powodów.
Od podważania autorytetu po przecież ignorancje pacjentów.
W większości przypadków pewnie autodiagnoza to g.. diagnoza nie ważne czy chodzi o choroby psychiczne czy fizyczne.

W psychologii jest też efekt którego nazwy nie pamiętam polegający na tym że oczytanego pacjenta trudniej jest diagnozować.
Nie mówi o sobie, o rzeczywistych objawach tylko dopasowuje się do wyczytanej diagnozy z która się utożsamia. W pewnym sensie ogon zaczyn machać psem.

.