schizoids.pl

W pisze: ↑

ndz cze 20, 2021 1:14 pm

Możemy z beznadziei spróbować teoretycznie definiować czym jest OS, ZA. Możemy potraktować OS jako mechanizm obronny / radzenia sobie, niezależnie czy źródłem problemu jest ZA, inne kiepskie geny, trauma z dzieciństwa. Ale chyba lepiej będzie jeśli, jak już specjaliści wezmą Cię w obroty, zapytać ich ile przypadków ZA+OS mieli . I wtedy, oczywiście będziesz na tyle miły, żeby podzielić się z nami tą cenną informacją.
Mnie nurtuje czy możliwy jest osobnik schizoidalny zdolny do doświadczania pozytywnych stanów na tyle, żeby trzymać motywację i zaangażowanie w życie.

Swiffy pisze: ↑

ndz cze 20, 2021 12:07 pm

Mnie cały czas nurtuje to czy może istnieć w jednym mózgu połączenie ZA/OS.
Wiem że w starej klasyfikacji to było wykluczone ale te kryteria cały czas się zmieniają.

Gbur pisze: ↑

ndz cze 20, 2021 10:33 pm

Swiffy pisze: ↑

ndz cze 20, 2021 12:07 pm

Mnie cały czas nurtuje to czy może istnieć w jednym mózgu połączenie ZA/OS.
Wiem że w starej klasyfikacji to było wykluczone ale te kryteria cały czas się zmieniają.

Może. To nie było wykluczone. Na tym forum pisały co najmniej dwie takie osoby.

Ale w tym co piszesz o sobie nie widzę u Ciebie o.s.

W pisze: ↑

pn cze 21, 2021 11:26 am

Przypomniało mi się, że kiedyś coś takiego popełniłem, może Ci się nawet odrobinę przyda, możesz też sam spróbować, no chyba że masz już coś takiego za sobą:
viewtopic.php?f=2&t=347&p=2820

W pisze: ↑

pn cze 21, 2021 1:15 pm

Niesamowite zaangażowanie.
Czy da się to wyssać, razem z krwią, z dziewicy, o północy, podczas pełni? (To mogłoby wywołać u mnie motywację do praktycznego zainteresowania się kobietami.)

W pisze: ↑

pn cze 21, 2021 1:42 pm

Ok.
Pomyślałem sobie, że żony mogą posiadać praktyczną właściwość, bycia istotnym źródłem, zewnętrznej, skutecznej motywacji.

Swiffy pisze: ↑

pn cze 21, 2021 6:42 am

Gbur pisze: ↑

ndz cze 20, 2021 10:33 pm

Swiffy pisze: ↑

ndz cze 20, 2021 12:07 pm

Mnie cały czas nurtuje to czy może istnieć w jednym mózgu połączenie ZA/OS.
Wiem że w starej klasyfikacji to było wykluczone ale te kryteria cały czas się zmieniają.

Może. To nie było wykluczone. Na tym forum pisały co najmniej dwie takie osoby.

Ale w tym co piszesz o sobie nie widzę u Ciebie o.s.

Dzięki za wsparcie Ten temat wypłynął gdyż wychowywała mnie matka która choruje na schizofrenię. Coś tam w tych genach siedzi. Podobno sporo autystów ma w rodzinie schizofreników ale badań żadnych nie widziałem.

Gbur pisze: ↑

wt cze 22, 2021 1:32 pm

Swiffy pisze: ↑

pn cze 21, 2021 6:42 am

Gbur pisze: ↑

ndz cze 20, 2021 10:33 pm

Może. To nie było wykluczone. Na tym forum pisały co najmniej dwie takie osoby.

Ale w tym co piszesz o sobie nie widzę u Ciebie o.s.

Dzięki za wsparcie Ten temat wypłynął gdyż wychowywała mnie matka która choruje na schizofrenię. Coś tam w tych genach siedzi. Podobno sporo autystów ma w rodzinie schizofreników ale badań żadnych nie widziałem.

Nie wiem czy dobrze zrozumiałem ,ale chyba mylisz o.s. ,ze schizofrenią. Obie rzeczy mają ze sobą wspólnego tyle, co kilka literek.
Tak, czytałem takie badania, że schizofrenia u rodzica zwiększa ryzyko autyzmu u dzieci, ale nie pamiętam czy te % były istotnej wielkości.

Podsumowując, zespół Aspergera jest to całościowe zaburzenie rozwoju
mieszczące się w spektrum autyzmu. Zaburzenie to obejmuje przede wszystkim
upośledzenie umiejętności społecznych, trudności w akceptowaniu zmian, a także
ograniczoną elastyczność myślenia przy braku upośledzenia umysłowego.
W zespole Aspergera, ze względu na kryteria psychopatologiczne, wyróż-
nia się 3 typy, które reprezentują specyficzne cechy osobowościowe i swoiste
zachowania:
1. neurotyczne,
2. schizoidalne,
3. obsesyjno-kompulsywne (Panasiuk, 2015).
Osoby z zaburzeniami schizoidalnymi sprawiają wrażenie chłodnych emocjonalnie, wyalienowanych, pochłoniętych swoimi sprawami i przemyśleniami,
„wyznają nietypowe przekonania i magiczne, stereotypowe myślenie” (Panasiuk,
2015, s. 168). Najczęściej osoby te są określane jako mało empatyczne i uczuciowe, emocjonalnie zdystansowane. Mają trudności z nawiązywaniem kontaktów,
widoczne są skłonności do wycofywania się z relacji społecznych. Wypowiedzi
osób z typem schizoidalnym zaskakują oryginalnością, ich poglądy zdecydowanie
różnią się od poglądów większości ludzi. „Osoby mające schizoidalną osobowość
często zachowują się niekonwencjonalnie, ekscentrycznie czy nawet dziwacznie”
(McWilliams, 2009, s. 211).
Osoby te cierpią z powodu alienacji, zachowują dystans, aby być pewnym swojego bezpieczeństwa i odrębności. Jedną z ich najbardziej uwidocznionych cech
jest lekceważenie konwencjonalnych oczekiwań społecznych. Osoby, u których
kształtuje się osobowość schizoidalna, często są nadpobudliwe i łatwo ulegają
nadmiernej stymulacji. „Oprócz autystycznego wycofania w świat fantazji, osoba
schizoidalna korzysta również z innych prymitywnych mechanizmów obronnych,
choć jednocześnie wykazuje godną pozazdroszczenia zdolność do autentyczności
i talenty twórcze” (McWilliams, 2009, s. 213). „W codziennych zachowaniach
wykazywały tendencję [osoby z zespołem Aspergera, schizoidalne – przyp. aut.]
do intelektualizowania i teoretyzowania, ich działania były określone przez regulaminy i zasady, potrzeba intelektualnego porządkowania rzeczywistości wyraża-
ła się w czynnościach inwentaryzowania, systematyzowania czy klasyfikowania
danych we wszystkich sferach aktywności życiowej” (Panasiuk, 2015, s. 168).[\quote]