Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Ogólnie o osobowości schizoidalnej.
observer
Posty: 507
Rejestracja: sob kwie 15, 2017 3:02 pm
Lokalizacja: woj. Lubuskie

Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: observer » sob sty 01, 2022 4:05 pm

Pytam o to, bo... ja nigdy nie chciałem być kimkolwiek (a żartobliwie mówię nawet, że zawsze chciałem być nikim) i zastanawiam się, czy u Was tak samo to wyglądało. Rówieśnicy zawsze mówili o jakichś planach czy celach na przyszłość, a ja nic. Nie chciałem iść do żadnej konkretnej szkoły średniej, nie chciałem iść na żadne konkretne studia (a najlepiej na żadne), nie chciałem pracować w określonym zawodzie, czy to z marzeń, czy z chęci sukcesu i wyrachowania. Po prostu czarna dziura odnośnie do mojej przyszłości i brak jakichkolwiek planów. Zero motywacji, zero poczucia jakiejś wewnętrznej misji, nic. A u Was?
"Pacjenci z osobowością schizoidalną uważają się raczej za obserwatorów świata aniżeli jego uczestników".

"Ni boga, ni pana".

chudzielec
Posty: 1252
Rejestracja: śr kwie 27, 2016 6:12 pm

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: chudzielec » sob sty 01, 2022 6:07 pm

observer pisze:
sob sty 01, 2022 4:05 pm
Pytam o to, bo... ja nigdy nie chciałem być kimkolwiek (a żartobliwie mówię nawet, że zawsze chciałem być nikim) ...
Często tak sobie powtarzałem ze jestem i będę nikim.
observer pisze:
sob sty 01, 2022 4:05 pm
Rówieśnicy zawsze mówili o jakichś planach czy celach na przyszłość, a ja nic
Tak totalnie nie wiedziałem co ze sobą zrobić.
Podczepiałem się pod innych.

Gbur
Posty: 636
Rejestracja: pt sty 08, 2016 12:00 am
Kontakt:

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: Gbur » wt sty 04, 2022 12:47 pm

Nie chciałem być tym kim teraz jestem. Bardzo się tego bałem, że nic się w moim życiu nie zmieni.

To straszne, że dzisiaj idąc przez miasto poczułem się tak jak 15 lat temu, samopoczucie, które można zilustrować piosenką - jak obłok. Prawie nic się od tego czasu nie zmieniło, za wyjątkiem zmniejszenia perspektyw i zmniejszenia potencjału.
Nadal nie ma do kogo się odezwać.

Boję się, że kiedyś skończę jako żul.


Swoją drogą ciekawe ilu Panów z wózkami ma osobowość schizoidalną.
(o.s. + utrata nadziei + ciągła dysocjacja ? )
"Było nie ma - poszło w dym. Tylko popiół został w rękach."

observer
Posty: 507
Rejestracja: sob kwie 15, 2017 3:02 pm
Lokalizacja: woj. Lubuskie

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: observer » wt sty 04, 2022 1:37 pm

Powiem Ci, że ja mam dokładnie taką samą obawę na temat swojej przyszłości, że się stoczę i będę bezdomnym. Obecnie mam jako taką stabilizację, tzn. mam gdzie mieszkać, rodzina trochę pomaga finansowo i ja z ogromnym trudem też się zmuszam, by trochę dorobić. Wystarczy, że coś się sypnie, rodzice odejdą, ja z różnych powodów stracę dach nad głową, nie będę miał siły i zdrowia pracować - skończę na ulicy.

Dlatego też z całego serca nienawidzę obecnego bezdusznego systemu jako opartego na skrajnym egoizmie, darwinizmie społecznym i ciągłej rywalizacji. Kompletnie do tego nie pasuję - od dziecka nienawidziłem współzawodnictwa z innymi, brzydziło mnie, a z wiekiem to się tylko powiększało. Jestem totalnie niedopasowany do dzisiejszego bezwzględnego świata. Mam też dużo empatii do tzw. żuli i traktuję ich pozytywnie (o ile nie są agresywni lub zaczepni). Mam świadomość, że wielu z nich życie zawaliło się nagle i niezależnie od nich. Dodatkowo niedawno gdzieś właśnie czytałem (po angielsku), że wśród bezdomnych jest duża nadreprezentacja schizoidów w porównaniu do średniej społeczeństwa (badano to na bezdomnych zgłaszających się do jakichś punktów pomocy). Najwyżej założymy gang żuli schizoidów i będziemy sobie "jakoś" radzić, dbając o siebie nawzajem ;-).

O, nawet na angielskiej wiki to jest:

"A 2008 study assessing personality and mood disorder prevalence among homeless people at New York City drop-in centres reported an SPD rate of 65% among this sample. The study did not assess homeless people who did not show up at drop-in centres, and the rates of most other personality and mood disorders within the drop-in centres was lower than that of SPD. The authors noted the limitations of the study, including the higher male-to-female ratio in the sample and the absence of subjects outside the support system or receiving other support (e.g., shelters) as well as the absence of subjects in geographical settings outside New York City, a large city often considered a magnet for disenfranchised people."
"Pacjenci z osobowością schizoidalną uważają się raczej za obserwatorów świata aniżeli jego uczestników".

"Ni boga, ni pana".

Gbur
Posty: 636
Rejestracja: pt sty 08, 2016 12:00 am
Kontakt:

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: Gbur » wt sty 04, 2022 5:33 pm

Wiesz, ja myślę, że dla części żuli, przynajmniej jakiejś części, to jest pewnego rodzaju wyborem. Decyzją na jakimś etapie życia o poddaniu się, zaprzestaniu walki, pochłonięciu się w odmęty własnego umysłu i odcięciu od świata. Przynajmniej ja tak widzę sytuację gdybym ja został żulem - było by to formą połowicznego samobójstwa, totalnej rezygnacji z życia, pozwoleniem sobie na pogrążenie się we własnym autystycznym umyśle.
Wiem, że gdybym miał motywację i cel w życiu to mógłbym dokonać wspaniałych rzeczy. Ale chyba za bardzo nienawidzę tego świata, by móc w nic normalnie funkcjonować, by żyć wśród ludzi. Z ludźmi ciągle trzeba walczyć, inaczej wejdą na głowę, wykorzystają, zduszą, nie mnie - to słabszych od siebie, więc samemu trzeba stać się Potworem, smagać ich batem by się sami nie zżerali wzajemnie, kontrolować. Jestem zbyt zmęczony.

Jest wiele różnych przyczyn, dla których ludzie zostają bezdomnymi, wiele z nich to przyczyny zewnętrzne. Ale jeżeli ja zostanę żulem to nie będę o to obwiniał systemu.

Myślę, że wszystko jest funkcją nadziei, której z każdym rokiem mam coraz mniej. Nadzieja jest jedynym źródłem motywacji (może poza negatywnymi emocjami, które działają tylko tymczasowo i wyniszczają).


----


Oczywiście dla wielu, dla większości, to nie było świadomą decyzją, niektórzy nie mieli wyboru. A nawet dla tych dla których to było wyborem, to oprócz tej skłądowej własnej ,subiektywnej decyzji, była też ta składowa zewnętrzna, doświadczeń, bólu i alienacji.
Niektórzy tak uciekli od społęczeństwa w bardzo młodym wieku i przywykli, innym w połowie życia (albo i pod koniec) wszystko zawaliło się na głowę i nie wiedzieli co zrobić.
"Było nie ma - poszło w dym. Tylko popiół został w rękach."

observer
Posty: 507
Rejestracja: sob kwie 15, 2017 3:02 pm
Lokalizacja: woj. Lubuskie

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: observer » wt sty 04, 2022 7:18 pm

Chyba myślimy podobnie, ale nazywamy to w różny sposób. Jeżeli komuś się wali w życiu i "ucieka" w bezdomność, to jeden nazwie to "wyborem", a drugi tym, że "nie miał wyboru, bo życie go pokonało". Kwestia podejścia. Świat jest brutalny, tak samo go widzę, że niestety albo się gnoi innych, albo się jest gnojonym. Nie mam zamiaru w tym brać udziału. Jestem słaby i nie nadaję się do walki, nie mam nawet do niej motywacji, brzydzę się jej w pewnym sensie. Nie do końca się jednak zgodzę z tym, że życie żula to jakieś zamknięcie się w swoim umyśle - w kwestii psychicznej może tak, ale w kwestii fizycznej ludzie ci muszą co dzień walczyć o życie, żebrać, szukać jakiegoś złomu itp. Poza tym żule są wobec siebie tak samo brutalni, jeżeli jeden może zdominować drugiego i na tym zyskać. Powalony ten świat, też go nienawidzę. Nie tyle siebie, co właśnie całego mechanizmu istnienia i współistnienia.
"Pacjenci z osobowością schizoidalną uważają się raczej za obserwatorów świata aniżeli jego uczestników".

"Ni boga, ni pana".

Gbur
Posty: 636
Rejestracja: pt sty 08, 2016 12:00 am
Kontakt:

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: Gbur » pt lut 18, 2022 10:46 am

Właśnie idąc przez miasto pomyślałem co tak naprawdę chciałbym zrobić. I uznałem ,że to czego naprawdę chcę z prawie stuprocentową pewnością to usiąść na ławce w parku i gapić się w przestrzeń.
Natomiast boję się, że mógłbym w tą ławkę wrosnąć. A drugą kwestią bałbym ,że ktoś zauważy mój bezcelowy dryf i obierze mnie za cel, a w takim stanie jestem zbyt otwarty i ufny.
"Było nie ma - poszło w dym. Tylko popiół został w rękach."

onulfi
Posty: 2
Rejestracja: sob lut 19, 2022 6:11 pm

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: onulfi » sob lut 19, 2022 6:19 pm

Jeszcze nie wiem, jak się tu "poruszać", ale chciałem bardzo podziękować za te słowa. Rezonują ze mną.
observer pisze:
wt sty 04, 2022 1:37 pm
Powiem Ci, że ja mam dokładnie taką samą obawę na temat swojej przyszłości, że się stoczę i będę bezdomnym. Obecnie mam jako taką stabilizację, tzn. mam gdzie mieszkać, rodzina trochę pomaga finansowo i ja z ogromnym trudem też się zmuszam, by trochę dorobić. Wystarczy, że coś się sypnie, rodzice odejdą, ja z różnych powodów stracę dach nad głową, nie będę miał siły i zdrowia pracować - skończę na ulicy.

Dlatego też z całego serca nienawidzę obecnego bezdusznego systemu jako opartego na skrajnym egoizmie, darwinizmie społecznym i ciągłej rywalizacji. Kompletnie do tego nie pasuję - od dziecka nienawidziłem współzawodnictwa z innymi, brzydziło mnie, a z wiekiem to się tylko powiększało. Jestem totalnie niedopasowany do dzisiejszego bezwzględnego świata. Mam też dużo empatii do tzw. żuli i traktuję ich pozytywnie (o ile nie są agresywni lub zaczepni). Mam świadomość, że wielu z nich życie zawaliło się nagle i niezależnie od nich. Dodatkowo niedawno gdzieś właśnie czytałem (po angielsku), że wśród bezdomnych jest duża nadreprezentacja schizoidów w porównaniu do średniej społeczeństwa (badano to na bezdomnych zgłaszających się do jakichś punktów pomocy). Najwyżej założymy gang żuli schizoidów i będziemy sobie "jakoś" radzić, dbając o siebie nawzajem ;-).

O, nawet na angielskiej wiki to jest:

"A 2008 study assessing personality and mood disorder prevalence among homeless people at New York City drop-in centres reported an SPD rate of 65% among this sample. The study did not assess homeless people who did not show up at drop-in centres, and the rates of most other personality and mood disorders within the drop-in centres was lower than that of SPD. The authors noted the limitations of the study, including the higher male-to-female ratio in the sample and the absence of subjects outside the support system or receiving other support (e.g., shelters) as well as the absence of subjects in geographical settings outside New York City, a large city often considered a magnet for disenfranchised people."

observer
Posty: 507
Rejestracja: sob kwie 15, 2017 3:02 pm
Lokalizacja: woj. Lubuskie

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: observer » sob lut 19, 2022 6:24 pm

Miło mi, że w pewien sposób jest Ci bliskie to, co pisałem. Forum jest bardzo specyficzne, jakby pół martwe (jak większość z nas w środku zresztą).
"Pacjenci z osobowością schizoidalną uważają się raczej za obserwatorów świata aniżeli jego uczestników".

"Ni boga, ni pana".

zima
Posty: 287
Rejestracja: ndz mar 27, 2016 12:00 am
Lokalizacja: Malbork
Kontakt:

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: zima » pn lut 21, 2022 7:08 pm

Jako nastolatka miałam w głowie, że będę miała jakąś pracę, na pewno w zawodzie, że jakiś mąż będzie, bo tak się utarło, tego społeczeństwo wymaga i to narzuca. Jednak nie widziałam tych rzeczy, moja przyszłość rysowała się jako czarna masa, nic z tego nie potrafiłam sobie wyobrazić. Czytałam gdzieś o nastoletnich niedoszłych samobójcach, że byli po swoim czynie pytani przez specjalistów o to, kim chcieliby być w przyszłości, a oni bez problemu od razu odpowiadali. Wychodziło na to, że po tym, jak się zabiją, mieli w planach zostać strażakami, lotnikami, biznesmenami, księgowymi. Niby bez sensu, ale może widocznie inni niż my jakoś lepiej mimo wszystko wyobrażają sobie swoją przyszłość nawet w najcięższych chwilach. I lepiej te wyobrażenia spełniają.

observer
Posty: 507
Rejestracja: sob kwie 15, 2017 3:02 pm
Lokalizacja: woj. Lubuskie

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: observer » pn lut 21, 2022 7:51 pm

Być może z tymi samobójcami chodziło o to, że na ten desperacki krok często decydowali się w chwili jakiegoś wyjątkowego afektu (np. po zawodzie miłosnym), a tak naprawdę mieli sporo planów dotyczących swojego życia. My to chyba raczej wegetujemy, niż żyjemy, wszystko jest takie nijakie, puste, bezcelowe.
"Pacjenci z osobowością schizoidalną uważają się raczej za obserwatorów świata aniżeli jego uczestników".

"Ni boga, ni pana".

Gbur
Posty: 636
Rejestracja: pt sty 08, 2016 12:00 am
Kontakt:

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: Gbur » śr lut 23, 2022 2:44 pm

Ja przez wiele lat żyłem tylko dlatego, bo bałem się śmierci. Myślę, że ludzie ,którzy próbują popełnić samobójstwo pod wpływem emocji nie do końca przemyśleli konsekwencje. Czym jest ból psychiczny wobec nieistnienia , a tym bardziej chwilowe silne emocje?
Więc pewnie celem tego artykułu było pokazanie: "hej, zastanów się, bo nie przemyślałeś dobrze samobójstwa, tak naprawdę przecież chcesz żyć, zobacz jakie masz plany na przyszłosć!". W końcu ludzie targają się na własne życie zazwyczaj własnie traktując to jako ucieczkę od chwilowych emocji, których nie mogą unieść. Myślą tylko o tym, żeby się skończyło. A nie myślą co to własciwie oznacza na poziomie egzystencjalnym, co to znaczy nie istnieć.
U mnie przez dużą część życia emocje były zbyt stłumione, jak się zbierały to włączało się hamowanie, więc nie był w stanie zebrać się potencjał emocjonalny, żebym zrobił coś takiego - spontanicznie, emocjonalnie (z pewnymi wyjątkami).

Normalni ludzie z żywiołowymi emocjami pewnie są bardziej podani na takie gwałtowne uniesienia emocjonalne, ale z drugiej strony mają więcej motywacji do spełniania swoich celów, pragnień, marzeń.
Natomiast ludzie, którzy mają "spłaszczoną emocjonalność", to zazwyczaj ludzie, którzy przez dłuższy czas przebywali w trybie przetrwania, a jak się przebywa w trybie przetrwania to jest się skupionym na uciekaniu od zagrożeń które są "tu i teraz", a nie na planowaniu w dłuższym okresie czasu. Jak się za długo przebywa w depresji to horyzonty czasowe również bardzo się kurczą.
"Było nie ma - poszło w dym. Tylko popiół został w rękach."

observer
Posty: 507
Rejestracja: sob kwie 15, 2017 3:02 pm
Lokalizacja: woj. Lubuskie

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: observer » śr lut 23, 2022 4:34 pm

To, o czym piszesz, to chyba główny powód niepopełnienia samobójstwa przeze mnie (oprócz strachu przed samym aktem). Ten paradoks ulgi w nieistnieniu. Chciałoby się uciec od bólu życia, ale ucieczka powinna oznaczać świadomość ulgi, a w nieistnieniu żadnej ulgi nie będzie, bo nie będzie nic.
"Pacjenci z osobowością schizoidalną uważają się raczej za obserwatorów świata aniżeli jego uczestników".

"Ni boga, ni pana".

zima
Posty: 287
Rejestracja: ndz mar 27, 2016 12:00 am
Lokalizacja: Malbork
Kontakt:

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: zima » śr lut 23, 2022 5:23 pm

Ja z kolei nie podejmuję kolejnej próby S, bo po pierwszej zaczęłam się bać samej myśli o powtórce. Mówi się, że myśli S uspokajają, a mnie już nie, bo wiem, jak to wygląda - jaki ogromny strach człowieka ogarnia i jaka mimo wszystko silna wola przeżycia się wtedy pojawia.
A jeśli chodzi o temat, który zaczęłam, to niby w odpowiedziach się ze mną nie zgadzacie, ale napisaliście to samo co ja, tylko innymi słowami. Ja to wszystko wiem, chłopaki :P

observer
Posty: 507
Rejestracja: sob kwie 15, 2017 3:02 pm
Lokalizacja: woj. Lubuskie

Re: Kim chcieliście być w przyszłości jako nastolatkowie/młodzi dorośli?

Postautor: observer » śr lut 23, 2022 7:47 pm

Ja to nie zauważyłem, bym się z Tobą nie zgadzał, raczej mamy podobne spojrzenie na tę kwestię :). Też masz rację, pisząc, że podjęcie skutecznej próby wymaga pokonania swojego instynktu przetrwania, który potrafi być silny mimo tego, że człowiek jest w ciężkiej depresji. Osobiście jestem chyba ewenementem, że będąc w takim stanie od wczesnego wieku nastoletniego, nie mam za sobą żadnej próby. Dziwne jest to, że z jednej strony czuję ogromną pustkę, a z drugiej jakieś połączenie z życiem.
"Pacjenci z osobowością schizoidalną uważają się raczej za obserwatorów świata aniżeli jego uczestników".

"Ni boga, ni pana".


Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 3 gości