schizoids.pl

................................

Szkoda, ze znikasz. Miło było poznać. Miłej samotności

.

Szkoda że to kolejny odcinek z cyklu "cofa wypowiedziane słowa" i szkoda ze się tak nie da w realnym życiu.

Akurat to zachowanie jest bardzo schizoidalne. Czy szkoda, że nie da się tak w realnym życiu? Moim zdaniem nie, bo jednak człowiek potrzebuje jakiegoś punktu odniesienia.

Z tezą zawartą w tytule nie zgadzam się fundamentalnie.
Po pierwsze dlatego że jest zwyklym mechanizmem obronnym w sytuacji gdy bycie z kimś wiąże się dla mnie z utratą siebie
Po drugie dlatego że jest wadliwa bowiem zestawia nie majace ze sobą nic wspólnego zjawiska. Oba są subiektywne. To odczucia nie fakty. To co dla jednych jest pospolite dla drugich oryginalne i niezwykłe.
Po trzecie wreszcie pospolitość czy raczej zwyczajność nie jest wadą a jedynie częścią niezwyczajnosci. Świat jest złożony i jednoczesny.

.

Czy żeby pozostać sobą nie trzeba najpierw siebie poznać?

Czy można poznać siebie bez relacji z innymi ludźmi?

W naszych głowach możemy być kimkolwiek chcemy. Dopiero w konfrontacji z innymi ludźmi czy sytuacjami możemy sprawdzić ile w tym prawdy.

.

Poznawanie siebie to jednak proces. Nikt nie wie jaki jest tak od początku do końca i tu się zgadzam że dopiero konfrontacja z sytuacjami - ludźmi jakieś odpowiedzi nam daje. Problem chyba jest wtedy gdy człek się tych odpowiedzi wstydzi albo jest nimi dogłębnie zawiedziony.
Taką konfrontację dobrze widać gdy wchodzimy np w rolę społeczne. Można mieć dowolne wyobrażenie o sobie jako małżonku czy rodzicu ale dopiero życie jest zweryfikuje i ujawni na ile są prawdziwe.
Kurcze nawet jak teraz to piszę wydaje mi się że strasznie trudno jest jednak nazwać i opisać międzyludzkie relacje i duszę człowieka. Język jest dość ubogi wobec złożoności i nie wiem czy to dobre słowo bogactwa takiej komunikacji.

Ashwagand pisze: ↑

czw sie 01, 2019 9:37 pm

Czy żeby pozostać sobą nie trzeba najpierw siebie poznać?

To w sumie znaczy żeby świadomie poznać swoje wzorce zachowań.

Ashwagand pisze: ↑

czw sie 01, 2019 9:37 pm

Czy można poznać siebie bez relacji z innymi ludźmi?

Gdy podmiot jest jednocześnie przedmiotem badania to może być znacznie utrudnione i wymagać specyficznych właściwości umysłowych.

Ashwagand pisze: ↑

czw sie 01, 2019 9:37 pm

W naszych głowach możemy być kimkolwiek chcemy. Dopiero w konfrontacji z innymi ludźmi czy sytuacjami możemy sprawdzić ile w tym prawdy.

Zgadzam się. Całe życie można siedzieć w klatce własnego umysłu zbudowanej z uprzedzeń i opinii o samym sobie.

Trzeba umieć odróżnić opinie od faktów co często nie jest łatwe.

Ari pisze: ↑

czw sie 01, 2019 6:28 pm

Ja uważam, że sfax miał rację, prawdziwym sobą można być jedynie w samotności.

Człowiek jest w dużym stopniu psychicznym Frankensteinem pozszywanym z innych ludzi z którymi miał kontakt przez całe życie.
Jak nie wierzysz to przypomnij sobie o "dzikich dzieciach".

.