Dzień dobry
: ndz mar 27, 2016 11:20 pm
Witam. Mam 29 lat i od zeszłego roku została u mnie zdiagnozowana osobowość schizoidalna. Mieszkam z rodzicami i rodzeństwem, którzy też są zaburzeni (tata, wg moich podejrzeń, też jest schizoidem, siostra ma borderline, a brat zespół paranoidalny albo już gorzej, bo ciągle przerywa leczenie). W 2009 byłam w szpitalu, gdzie stwierdzono u mnie zaburzenia depresyjno-lękowe, wcześniej miałam depresję, epizod dysmorfofobii, a większość życia męczę się z natręctwami i zaburzeniami odżywiania.
Jestem samotnikiem. Poza pracą siedzę w domu i nie spotykam się z nikim, a kontakt utrzymuję tylko z moim facetem, z którym cudem się sparowałam. Właściwie dopiero niedawno uświadomiłam sobie, że nie potrzebuję ludzi i nie przeszkadza mi to.
Od dawna zauważałam, że jest coś nie tak z moimi emocjami, nie odczuwałam ich w momentach, w których moim zdaniem powinnam. Zawsze byłam powściągliwa, pozbawiona spontaniczności, okazywałam tylko strach i złość. Prawie się nie śmieję i nie uśmiecham. Wydaje mi się, że nie jestem jakimś skrajnym przypadkiem, bo np. na nieodpowiednio wyrażoną krytykę reaguję dość mocno, a na pochwały czasami też (chociaż zwykle podchodzę do nich z obojętnością), zresztą zakochać mi się udało, ale i tak widzę, że pewien problem jest. Czytałam dużo o osobowości schizoidalnej i niedawno znalazłam to forum, więc postanowiłam zarejestrować się i coś napisać, choćby dla samej satysfakcji.
Jestem samotnikiem. Poza pracą siedzę w domu i nie spotykam się z nikim, a kontakt utrzymuję tylko z moim facetem, z którym cudem się sparowałam. Właściwie dopiero niedawno uświadomiłam sobie, że nie potrzebuję ludzi i nie przeszkadza mi to.
Od dawna zauważałam, że jest coś nie tak z moimi emocjami, nie odczuwałam ich w momentach, w których moim zdaniem powinnam. Zawsze byłam powściągliwa, pozbawiona spontaniczności, okazywałam tylko strach i złość. Prawie się nie śmieję i nie uśmiecham. Wydaje mi się, że nie jestem jakimś skrajnym przypadkiem, bo np. na nieodpowiednio wyrażoną krytykę reaguję dość mocno, a na pochwały czasami też (chociaż zwykle podchodzę do nich z obojętnością), zresztą zakochać mi się udało, ale i tak widzę, że pewien problem jest. Czytałam dużo o osobowości schizoidalnej i niedawno znalazłam to forum, więc postanowiłam zarejestrować się i coś napisać, choćby dla samej satysfakcji.
