schizoids.pl

Na szczęście wystarczyło się wyspać. Rano jest dużo lepiej.

Myślę o tym żeby się znaleźć w wiezieniu w izolatce do końca życia.

Myslę żeby rzucić robotę i inne projekty które prowadzę z ludźmi. Zrobić to w agresywny sposób i zerwać ze wszystkimi kontakty.

Problem polega na tym, że muszę się do tego zmusić. Problem w tym że się nie potrafimy zmusić. Większość ludzi się zmusza do "pracy" bo nie sadze żeby np obsługa śmieciarki albo praca na produkcji były spełnieniem i przyjemnością. Jednak ktoś to musi robić. A my musimy się zmuszać nawet do przyjemn...

Inna sprawa, że ja bardzo często trafiam na takie porady dla schizoidów, żeby ograniczać czas spędzany przed wszelkimi ekranami (PC, TV, telefon) i zamiast tego robić cokolwiek innego "realnego" - iść na spacer, jakiś sport, puzzle, robótki ręczne, majsterkowanie, książka, cokolwiek... Ciężko to wp...

Tak wnioskuje skoro chce mi się to robić całymi dniami a wieczorem już nic mi się nie chce.

Wynikiem siedzenia cały dzień przed FB i YT są myśli S na koniec dnia.

Czyli nie dość ze nic sensownego nie zrobię to jestem zmęczony i już wyczerpałem swoje niskie zasoby motywacji do niebezpiecznego poziomu.

Czy więc uważasz, że my, jako osoby, które naturalnie mają niski poziom dopaminy w mózgu, mogą w ogóle jakoś na ten poziom wpływać swoimi działaniami albo myślami? Staram się nie zużywać na byle co skoro i tak jest jej bardzo mało. Przemęczenie i niewyspanie bardzo pogłębia moje stany depresyjne cz...

Jednak z motywacja jest jak z siła mięśni. Tak jak wyczerpana glukoza sprawie ze fizycznie będzie ciężko się ruszać tak z dopamina utraci się motywacje i popadnie w negatywne myśli. Wieczorami w dni wolne gdy przesiaduje całymi dniami przed komputerem już nie potrafię sobie radzić z negatywnymi aspe...

No to widzisz, ja z kolei mam świadomość, że jakbym miał drugi raz przeżyć swoje życie, to praktycznie nic bym nie zmienił, czuję się jak pasażer we własnym życiu, że nic nie mogę zrobić i że po prostu od zawsze byłem w takiej fatalnej sytuacji, która wykluczyła to, żeby rozwijać się w normalny spo...

Tyle ze często nie ma przyjemności z robienia tu i teraz. trzeba się zmuszać dyscypliną żeby później mieć pozytywny rezultat.

Najgorsza jest ta wszechogarniająca wyłaniająca się świadomość że już się nie odzyska straconego czasu, nigdy nie nadrobi zaległości, nie zrealizuje nawet ułamka tych planów.

Trzeba było iść do psychiatry mając 18 lat. Tyle ze wtedy uważałem swój sposób myślenia za lepszy i normalny.

Inni ludzie o moich zainteresowaniach kończą dobre studia, odnoszą sukcesy, maja rodziny.
W wieku nastoletnim realizują projekty które ja planuje od wieku nastoletniego dobiegając obecnie do 40-stki.

Coraz częściej myślę że jestem kawałkiem bezużytecznego gówna. Zmarnowałem życie.

Odnoszę się do mojego problemu. Potrafi wymyślić dużo rzeczy. Być kreatywnym ale tylko w myślach. Nie chce mi się tego robić. Czy anhedonię da się w ogóle zwalczyć psychicznie (terapeutycznie), czy też konieczna jest interwencja psychiatryczna (farmakologiczna)? Nie mam pojęcia czy akurat w twoim pr...

Wszystko można zrobić w głowie nic nie można zrobić w rzeczywistości.

- jako dziecko lubiłem sklejać modele samolotów i nie zastanawiałem się nad sensem tego — obecnie wydaje mi się bezcelowe tworzenie modelu, który potem wisi na ścianie po nic. W trakcie uczysz się składania modeli, z czasem potrafisz składać coraz bardziej skomplikowane, nabywasz nowe umiejętności....