schizoids.pl

Jeżeli chodzi o Aribit to brałem kiedyś Aripiprazol pod inną nazwą i faktycznie powodował lekko większą motywację do działania, jednak bez poprawy nastroju, a do tego musiałem go odstawić, bo wzmagał psychosomatykę u mnie. Prefaxine, czyli wenlafaksyna z kolei nie dość, że nie działa na mnie, to jes...

Tak zwany "nowoczesny marketing" — pokazać problem i od razu zaproponować rozwiązanie

Szczerze mówiąc, to większość z nas nie ma samej OS, tylko jakieś mieszane zaburzenia i podejrzewam, że co psychiatra to by nas zdiagnozował inaczej. W sumie to tylko etykietki, a i tak trzeba żyć dokładnie z tym ciężarem, który mamy.

63 i to tylko dlatego, że jestem obecnie na antylękowym Preato (anti-GABA). Bez tego byłoby znacznie gorzej.

To prawda, nie potrafimy odczuwać sensu. Być może ma to związek z tym, że przyjmując definicję, iż teoretycznie sensem jest wszystko, co poprawia nasz dobrostan, my nie potrafimy tego docenić jako czegoś pozytywnego z pozycji anhedonii, a rozpatrujemy to jedynie jako redukcję szkód. Na przykład teor...

"Po drugie rozpoczęte przez jednostkę procesy mogę być kontynuowane przez innych zachowując swój sens obiektywny" - lecz nie będzie to miało żadnego sensu i znaczenia dla osoby, która już nie istnieje. To trochę tak jak człowiek poświęcający swoje życie na wojnie dla pokoju, którego nigdy nie zazna....

Dlatego też termin "sens życia" ma najczęściej dwa znaczenia, pierwsze jest takie doczesne i polega jedynie na tym, żeby przeżyć to życie, robiąc coś przyjemnego/wartościowego (i ma to sens, póki istnieje świadomość zdolna ocenić ten fakt). Drugie znaczenie jest ponadżyciowe i dotyczy właśnie czegoś...

Nie wiem jak wy, ale ja mam duży problem z mówieniem o swoich silnych stronach, bo najczęściej to się czuję, jakbym był totalnie beznadziejny i nie miał praktycznie żadnych. Ludzie mają różne umiejętności i zalety, a ja się czuję, jakbym był we wszystkim do dupy i się do niczego nie nadawał. Tak nap...

Bardzo to przykre, czyli wychodzi na to, że ile byśmy nie żyli na tym świecie, to każdy dzień będzie dla nas męczarnią i będziemy tylko mogli ze sobą walczyć, żeby jakoś wytrzymać ten ból, a nie się przedwcześnie zabić z powodu poczucia bezsensu istnienia.

chudzielec pisze: ↑

czw wrz 15, 2022 9:30 pm

Sens ma wszystko co przynosi korzyść, poprawę

Czyli skoro my cierpimy na anhedonię i nie odczuwamy przyjemności/satysfakcji związanej z teoretyczną korzyścią, to znaczy, że nigdy nie znajdziemy też poczucia sensu?

Jakbym czytał o sobie - nieraz nawet jakby jedna połówka człowieka chciała coś zrobić, a druga natychmiast ją blokowała: "ale po co? przecież to nie ma sensu i jest bez znaczenia..."

Skoro nie da się odczuwać przyjemności podczas robienia korzystnych rzeczy, to już lepiej uciekać od rzeczywistości poprzez maskowanie bólu. To nie jest do końca wyjście, ale dla niektórych jedyna możliwa droga.

No właśnie ostatnio, gdy prosiłem mojego lekarza po kilku latach o wystawienie mi z pewnego powodu zaświadczenia o leczeniu, to on już mi z jakiegoś powodu nie wpisał osobowości schizoidalnej tylko po prostu inne albo mieszane zaburzenia osobowości, już nie pamiętam dokładnie. Może to dlatego, że w ...

Być może jest właśnie dokładnie tak, jak piszesz, tyle że ja prędzej bym to chyba nazwał filozofią niż religią. Tylko to by znaczyło, że ludzkość musi bardziej zrozumieć, że jest jednością i wspierać się nawzajem, a nie stawiać na źle pojmowany indywidualizm.

Teraz myślę o tym, że najgorzej czuję się wtedy, gdy pochłania mnie pustka — w takim sensie, że nic aktualnie nie robię, nic nie muszę robić, nic nie mam ochoty robić — wtedy czuję największy ból istnienia.