schizoids.pl

Moje racjonalne marzenia dawno poszły się j... Obecnie mam "dwie strony". Moja "jasna" strona marzy o życiu w jakiejś pięknej magicznej krainie w której jest możliwość używaniu różnych czarów i żeby w niej było kilka przyjaznych sympatycznych istot. Moja "ciemna" strona marzy o byciu kimś typu Lord ...

Ja się w relacjach boję odrzucenia, wyśmiania, krytyki, agresji (psychicznej i fizycznej)

Gbur pisze: ↑

ndz kwie 24, 2016 2:25 am

fifikse pisze: wyznacznikiem powinien być "ból", jak sądzę (problem boli).

Tak

Problem niekoniecznie "boli", w zdecydowanej większości przypadków "boli", ale nie w każdym.

Ja nie jestem nawet w jednym procencie tzw. "prawdziwym facetem", cała moja psychika składa się wyłącznie ze słabości i stricte na sobie nie czuję żadnej presji.

Mnie psycholog zdiagnozował aż 8 zaburzeń psychicznych, a i tak nie o wszystkim mu powiedziałem. Gdybym powiedział o wszystkim, zdiagnozowałby mi chyba kilkanaście "efek". I w sumie chyba miałby rację, bardzo możliwe, że mam jednocześnie kilkanaście klinicznych zaburzeń psychicznych.

Moi rodzice bywali agresywni (przede wszystkim ojciec), ale nie wobec mnie, toczyli wojny ze sobą, czasem interweniowała policja. Babcia ekstremalnie mnie rozpieszczała, matka też dość mocno. Babcia nie karała mnie w ogóle, matka prawie w ogóle i obie można powiedzieć weszły wobec mnie w rolę "służą...

Jestem na utrzymaniu rodziców.

Moja "płeć psychiczna" to można powiedzieć "obojniak", czuję się dobrze w roli płci dostosowanej się do ciała i oczekiwań społecznych.

U mnie wyszło do przypadkowo. Na pewnej wizycie mojego lekarza rodzinnego naszła "rozkmina", że może mam nerwicę i skierował mnie do psychologa. Matka się zgodziła, skoro już dostałem to skierowanie no i potem poszedłem. Wiedziałem już dawno o swoich problemach psychicznych, ale sam z siebie nie pop...

Gdy pracowałem, motywował mnie silny lęk przed byciem ukaranym przez rodziców i nic poza tym.

Dla mnie niczym, bo nie umiem zbyt dobrze subiektywnie zdefiniować więzi emocjonalnej. Nigdy nie odczuwałem czegoś, co subiektywnie nazwałbym więzią emocjonalną.

U mnie empatia kognitywna działa w miarę normalnie, natomiast empatię afektywną mam wysoką wobec postaci fikcyjnych z filmów, natomiast wobec rzeczywistych ludzi nie mam prawie w ogóle.
Sumienie mam ograniczone, miewam wyrzuty sumienia, ale generalnie nie miewam poczucia winy.

Doświadczyłem dokuczania ze strony rówieśników. A ostracyzm to był wzajemny, rówieśnicy nie chcieli mnie, a ja ich. Ja i rówieśnicy byliśmy z dwóch zupełnie innych "planet". Nie było opcji nawiązania normalnej relacji.

Nie umiem zdefiniować bliskości, więc trudno powiedzieć.

Nie identyfikuję żadnego konkretnego zaburzenia u członków rodziny. Rodzicom mógłbym przypisać F99 - zaburzenia psychiczne BNO