schizoids.pl

Zaznaczam temat do dalszych badań.
Ostatnio musiałem w pracy trochę pisać odręcznie. Współpracownicy zwrócili mi uwagę że pisze dziwnie.

http://zuzannagorska.com/schizofrenia-w-pismie/

To kto się odważy dać próbkę pisma?

Co to znaczy „dziwnie”?
Moje pismo nie jest ciągłe, składa się z wielu „przecinków” i „haczyków”.

Gubienie i łączenie kolejnych liter jeśli są do siebie podobne. Nieciągłość, niedomykanie małego A widocznego jak U.
Ogólnie pismo dziecinne niedojrzałe i niewyraźne.

Męczy mnie ten temat z powodu pewnej sytuacji.
Jakieś 15 lat temu technikum jeden z uczniów zwrócił mi uwagę że pisze dokładnie jak X (nazwisko).
To było takie samo nazwisko jak mojego biologicznego ojca.

Pamiętam bardzo dobrze ta sytuacje. Stale do mnie wraca.
Wtedy się nie zapytałem a teraz nie mam już kontaktu.

To jak ktoś z was ma podobne pismo?

http://i.imgur.com/kDo3hwah.jpg

Ryś dosyć nerwowy, ostry, często zdarza mi się zjadać litery albo mylić podobne na przykład b z p, k z h, d z g albo pisać własną formą pisma mianowicie często mimowolnie pomijam pierwszą samogłoskę w formach "ie" i piszę é.

Nie wiem czy to ma sens w samym kształcie liter.

W czasie pisania dłuższych tekstów na komputerze czasem robię powtórzenia słów i zdań.
Widać to nawet na tym forum.

Po przeczytaniu dłuższego tekstu pisanego ostatnio sam się zdziwiłem ilością tego typu błędów.
To jakby rozkojarzenie w czasie pisania. Przelewanie na bieżąco napływajacych myśli.

Z drugiej strony może być tak że szukam byle czego aby tylko potwierdzić swoja domniemana schizoidalność.

Używanie kalek słownych i częste powtarzanie z tych samych określeń i wyrazów może świadczyć o ubogim zakresie używanego słownictwa oraz o niskich kompetencjach społecznych. Odzywając się bardzo rzadko i milcząc niemal cały czas nie mamy okazji kształtować i rozwijać żywego języka i zapominamy o niektórych słowach oraz o tym jak mówić. Posługujemy się językiem z poziomu emocjonalnego na którym się zatrzymaliśmy. Jeśli już się odzywam to łapię się na tym jak ubogi jest mój język z racji tego że zazwyczaj nie wykorzystuję go w praktyce. W piśmie dodatkowo zdarza mi się gubić fleksję, mylić przypadki i odmianę wyrazów.

Będąc nastolatkiem dużo więcej czytałem i pisałem co najmniej średnie wypracowania/wiersze.

Gdy dopadłem się do komputera nastąpił okres izolacji w którym większość rozmów odbywała się za pomocą internetu. Po zakończeniu szkolnej edukacji izolacja tym bardziej się pogłębiła.

Faktycznie w ostatnich latach bywały miesiące a nawet kwartały gdy z nikim nie rozmawiałem twarzą w twarz. Później 1h tygodniowo z psychologiem.

Gdy pisze dłuższy tekst staje się on jakby strumieniem na bieżąco zapisywanych myśli. Często w kolejnym zdaniu pisze to samo co kilka zdań wcześniej.To jakby problemy ze "spójnością pamięci operacyjnej".

Nie wiem jak to opisać. Może banalnie: rozkojarzenie(?)
W czasie pisania Jest tylko krótkie "teraz", to co chce wyrazić, co jest w myśli na wierzchu. A to się czasem kotłuje. Jest dużo więcej myśli niż zapisywanych zdań i w krótkiej ramce czasowej one się mieszają.

Używanie tych samych wyrazów również zdarza się często co już faktycznie wyraźnie wskazuje na ubogi język.

Jeżeli chodzi o strumień myśli wiem o co chodzi. Jak piszę coś dłuższego i to czytam widzę że używam po raz któryś tego samego utartego zwrotu lub określenia a tekst jako całość może stać się zamkniętym kołem. Kiedyś notorycznie się zapętlałem pisząc kilka razy to samo ale w innej formie, dziś już staram się pilnować.

Dla mnie to jest o tyle kuriozalne bo w dzieciństwie bardzo dużo czytałem i moja forma pisemna stała bardzo dobrze wybijając się ponad normę dla swojej grupy wiekowej.